മൂന്ന് കഥകൾ

ക​വി​ത

പു​ഴ​ക്ക​ര​യി​ലി​രു​ന്ന് ഒ​രു ക​വി​ത കു​റി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ.

വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ നീ​ട്ടി​വെ​ച്ച കാ​ലി​ൽ മീ​ൻ വ​ന്നു തൊ​ട്ടു.

മീ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു:

"അ​പ​രി​ചി​ത​മാ​യ പു​ഴ​യി​ലൂ​ടെ ഒ​ഴു​ക്കി​നെ​തി​രെ നീ​ന്തു​ന്ന​താ​ണ് ക​വി​ത."

അ​യാ​ൾ ക​ട​ലാ​സ് പു​ഴ​യി​ലെ​റി​ഞ്ഞു പ​തു​ക്കെ പു​ഴ​യി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.

ഇ​നി​യും പൂ​ക്ക​ൾ വി​രി​യും

പ​തി​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ൾ​ക്കു ശേ​ഷം ഒ​രു കൊ​ച്ചുകു​ട്ടി ഓ​ണ​പ്പൂ​ക്ക​ൾ പ​റി​ക്കാ​ൻ വി​ജ​ന​മാ​യ ഒ​രി​ട​ത്തെ​ത്തി.

പൂ​ക്ക​ൾ പ​റി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ ഒ​രു പൂ​മ്പാ​റ്റ പ​റ​ഞ്ഞു :

"നി​ന്റെ മു​തു മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്മാ​ർ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പ​ണ്ട് ഇ​തി​ലൂ​ടെ​യൊ​ഴു​കി​യ ഒ​രു പു​ഴ​യും ആ​കാ​ശ​ത്തി​ന് നേ​രെ അ​ഹ​ങ്കാ​ര​ത്തോ​ടെ ത​ല​യു​യ​ർ​ത്തിനി​ന്ന ഒ​രു​ കു​ന്നും ഈ ​മ​ണ്ണി​ന​ടി​യി​ലു​ണ്ട്.

എ​ന്നാ​ലും ഭൂ​മി​ക്ക​ടി​യി​ൽ നി​ന്ന് മു​ള​ച്ചുവ​രു​ന്ന ചെ​ടി​ക​ളി​ൽ ഇ​ല​ക​ൾ ത​ളി​ർ​ക്കു​ന്ന​തുപോ​ലെ ജീ​വി​ത​വും ത​ളി​ർ​ത്തുകൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കും."

പൂ​ക്കൊ​ട്ട​ക്ക് ചു​റ്റും വ​ട്ട​മി​ട്ട് പ​റ​ന്ന് പൂ​മ്പാ​റ്റ തു​ട​ർ​ന്നു.

"ഈ ​പൂ​ക്ക​ൾ​ക്ക് പ​ക​രം വീ​ണ്ടും പൂ​ക്ക​ൾ വി​രി​യും ".

മു​റി​വു​ക​ൾ

ചി​റ​കു​ക​ൾ ഉ​ള്ള​തുകൊ​ണ്ട്‌ മാ​ത്ര​മ​ല്ല പു​റ​ത്ത് ആ​കാ​ശ​മു​ള്ള​ത് കൊ​ണ്ട്‌ കൂ​ടി​യാ​ണ് പ​റ​ക്കാ​നാ​കു​ന്ന​ത്.

ആ​കാ​ശം സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് പ​ക്ഷി​ക​ൾ ചി​റ​ക് വി​ട​ർ​ത്തി ഉ​യ​ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് പോ​കു​ന്ന​ത്.

ഉ​യ​ര​ത്തി​ലെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ പ​ക്ഷി​ക​ൾ ആ​കാ​ശ​ത്തോ​ട് പ​റ​യു​ന്നു:

"താ​ഴെ ഭൂ​മി​യി​ലു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക്‌ ചി​റ​കു​ക​ളി​ല്ല. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് അ​വ​ർ ഭൂ​മി​യി​ൽ ഈ​ഴ​ഞ്ഞുകൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ആ​കാ​ശം പ​റ​ഞ്ഞു:"​അ​ല്ല. വീ​ണു മു​റി​വു​ക​ളേ​ൽക്കുമെ​ന്ന ഭ​യ​മാ​ണ് അ​വ​ർ​ക്ക് ചി​റ​കു​ക​ൾ ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കി​യ​ത്.

മു​റി​വു​ക​ൾ അ​തി​ജീ​വ​ന​ത്തി​ന്റെ അ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​ര​റി​യു​ന്നി​ല്ല".