സൂസന്നയുടെ സുവിശേഷങ്ങൾ

ഒ​റ്റ​ക്കാ​വു​മ്പോ​ഴാ​ണ്

സൂ​സ​ന്ന​ക്ക്

ചി​റ​കു മു​ള​ക്കാ​റു​ള്ള​ത്.

ഒ​രു​ ലോ​ക​ത്തു​നി​ന്ന്

മ​റ്റൊ​ന്നി​ലേ​ക്ക്

യു​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ,

മാ​റി മാ​റി

സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന ചി​റ​കു​ക​ൾ.

കു​ഞ്ഞി​നെ മു​ല​യൂ​ട്ട​ണ​മെ​ന്നോ,

അ​ടു​ക്ക​ള കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും

സ​ണ്ണി തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യി​ല്ലെ​ന്നും,

മ​തി​ലി​ല്ലാ​ത്ത മു​റ്റ​ത്ത് കു​ട്ടി

ക​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തും,

മ​ധു​രം​കൂ​ടി ത​ള​ർ​ന്ന

അ​പ്പ​ൻ ഞ​ര​ങ്ങി വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തും,

അ​വ​ൾ മ​റ​ക്കു​ന്നു.

കാ​ത്തി​രി​പ്പി​ന്റെ

അ​സ്തി​ത്വ​ദുഃ​ഖ​മ​റി​യാ​ൻ

രാ​ധ​യെ കാ​ണ​ണം.

ഒ​രു നോ​ട്ടം​കൊ​ണ്ട്

മ​ണ്ണു പി​ള​ർ​ന്ന്,

സീ​ത​യെ​യും​കൂ​ട്ടി പ​റ​ന്ന്,

ശിം​ശി​പ​യു​ടെ ചോ​ട്ടി​ൽ​ചെ​ന്ന്

പ​ത്തു​ത​ല​യു​ള്ള

ഒ​റ്റ​യു​ട​ലി​ന്മേ​ൽ,

പ്ര​ണ​യ​കി​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ

പ​ങ്കി​ട്ടെ​ടു​ക്കു​ന്നു.

പി​ന്നെ, രാ​മ​നെ​ക്കൊ​ന്ന്

രാ​വ​ണ​നി​ലേ​ക്ക്

വാ​യി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.

തി​രു​ഹൃ​ദ​യം പ​റി​ച്ചെ​ടു​ത്തു

പൊ​തി​ഞ്ഞ്, മ​ഗ്ദ​ല​ന​യു​ടെ

ഉ​ള്ളം ക​യ്യി​ൽ​വെ​ച്ച് തി​രി​ച്ചു​പോ​രും.

വ്യാ​കു​ല​മാ​താ​വി​ന്

അ​ഹ​ല്യാ​മോ​ക്ഷം ന​ൽ​കി,

ശേ​ഷി​ച്ച യാ​ത്ര​യ്ക്കീ​ടു​റ​പ്പി​ച്ച്

മു​ന്നോ​ട്ടു നീ​ങ്ങു​ന്നു.

ഒ​റ്റ​ക്കാ​വു​മ്പോ​ൾ സൂ​സ​ന്ന

ലോ​കം കീ​ഴ​ട​ക്കു​ന്നു.

മ​ഴ​യു​ടു​ത്ത് വെ​യി​ൽ​പു​ത​ച്ച്,

ചി​ല്ലു​നോ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ൽ ക​ര​ൾ​തു​ടു​ത്ത്,

സ്വ​യം ക​ണ്ണാ​ടി​യാ​വു​ന്നു.