ദുഃ​ഖ വെ​ള്ളി

2000 വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു മു​മ്പ് കാ​ൽ​വ​രി​യി​ൽ ഉ​യ​ർ​ത്ത​പ്പെ​ട്ട ആ ​കു​രി​ശാ​ണ് എ​ല്ലാ ത​ല​മു​റ​ക​ളി​ലും ലോ​ക​ത്തെ കൂ​ടു​ത​ൽ ചി​ന്തി​പ്പി​ച്ച ചോ​ദ്യം. നി​ന്ദ്യ​വും നീ​ച​വു​മാ​യി​രു​ന്ന കു​രി​ശ്, ക്രി​സ്തു​വി​ന്റെ പ​ര​മ​യാ​ഗ​ത്താ​ൽ വ​ന്ദ്യ​വും ദി​വ്യ​വു​മാ​യി മാ​റി​യ ദി​ന​മാ​ണ് ദുഃ​ഖ​വെ​ള്ളി. യേ​ശു ഒ​രു യ​ഹൂ​ദ​നാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ന്റെ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം നീ​ക്കി അ​ർ​ധ​ന​ഗ്ന​നാ​യാ​ണ് അ​വ​നെ കു​രി​ശി​ൽ ത​റ​ച്ച​ത്.

യേ​ശു​വും അ​വ​ന്റെ കു​രി​ശും സാ​ർ​വ​ത്രി​ക​മാ​യ​തു​പോ​ലെ ആ ​കു​രി​ശി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള സ​ന്ദേ​ശ​വും സാ​ർ​വ​ത്രി​ക​മാ​യി. സ്വ​ർ​ഗ​രാ​ജ്യം മ​നു​ഷ്യ​നി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ൻ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. മ​നു​ഷ്യ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ക്ഷ​ണി​ക​ത​യും നി​ത്യ​ജീ​വ​ന്റെ അ​ന​ന്ത​സാ​ധ്യ​ത​ക​ളും അ​വ​ൻ ലോ​ക​ത്തെ പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു. സ്നേ​ഹി​ക്കാ​നും ക്ഷ​മി​ക്കാ​നും ന​മ്മെ നി​ര​ന്ത​രം ഓ​ർ​മ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മാ​ണ് കാ​ൽ​വ​രി കു​രി​ശ്.

കു​രി​ശി​ൽ വെ​ച്ച് അ​വ​ൻ ഏ​ഴ് വ​ച​ന​ങ്ങ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു

1 “പി​താ​വേ ഇ​വ​ർ ചെ​യ്യു​ന്ന​ത് എ​ന്തെ​ന്ന് ഇ​വ​ർ അ​റി​യാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ട്, ഇ​വ​രോ​ട് ക്ഷ​മി​ക്കേ​ണ​മേ”. ഇ​ത് കു​രി​ശി​ൽ ഉ​യ​ർ​ന്ന ആ​ദ്യ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യാ​ണ്. അ​വ​നെ കു​രി​ശി​ന്മേ​ൽ ബ​ന്ധി​പ്പി​ച്ച് കൈ​കാ​ലു​ക​ളി​ൽ ഇ​രു​മ്പാ​ണി​ക​ൾ അ​ടി​ച്ചു​ക​യ​റ്റി​യ അ​തി​വേ​ദ​ന​യു​ടെ നാ​ഴി​ക​യി​ൽ അ​വ​ൻ ഉ​രു​വി​ട്ട പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യാ​ണി​ത്.

2 “ഇ​ന്ന് നീ ​എ​ന്നോ​ട് കൂ​ടെ ഇ​രി​ക്കും”. ര​ണ്ടു ക​ള്ള​ന്മാ​രു​ടെ ന​ടു​വി​ൽ ഒ​രു കു​റ്റ​വാ​ളി​യെ പോ​ലെ​യാ​ണ് യേ​ശു​വി​നെ അ​വ​ർ ക്രൂ​ശി​ച്ച​ത്. അ​തി​ൽ ഒ​രു​വ​ൻ യേ​ശു​വി​നെ അ​ധി​ക്ഷേ​പി​ച്ച​പ്പോ​ൾ മ​റ്റ​വ​ൻ അ​വ​നെ ശ​കാ​രി​ക്കു​ക​യും യേ​ശു​വി​നോ​ട്, “യേ​ശു​വേ, നീ ​ര​ജ​ത്വം പ്രാ​പി​ക്കു​മ്പോ​ൾ എ​ന്നെ​യും ഓ​ർ​ത്തു കൊ​ള്ളേ​ണ​മേ” എ​ന്ന് പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അ​വ​നോ​ട് യേ​ശു പ​റ​ഞ്ഞ വ​ച​ന​മാ​ണി​ത്.

3 കു​രി​ശി​ന്റെ ചു​വ​ട്ടി​ൽ നി​ന്നി​രു​ന്ന ത​ന്റെ പ്രി​യ മാ​താ​വി​നെ​യും പ്രി​യ ശി​ഷ്യ​നെ​യും നോ​ക്കി പ​റ​ഞ്ഞു. “സ്ത്രീ​യെ ഇ​താ നി​ന്റെ മ​ക​ൻ”. പി​റ​ന്ന യോ​ഹ​ന്നാ​നോ​ട് “ഇ​താ നി​ന്റെ മാ​താ​വ്” എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു. ഭൂ​മി​യി​ൽ നി​ന്ന് യാ​ത്ര​യാ​കു​മ്പോ​ൾ ആ​കെ സ്വ​ന്ത​മാ​യി ബാ​ക്കി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന അ​മ്മ​യെ പ്രി​യ ശി​ഷ്യ​ൻ മാ​താ​വാ​യി ഭ​ര​ണ​മേ​ൽ​പ്പി​ച്ചു. പ​രി​ശു​ദ്ധ സ​ഭ ഇ​ന്ന് അ​വ​ന്റെ അ​മ്മ​യെ മാ​താ​വാ​യി ആ​ദ​രി​ക്കു​ന്നു.

4 ഒ​മ്പ​താം മ​ണി നേ​രം “എ​ന്റെ ദൈ​വ​മേ എ​ന്റെ ദൈ​വ​മേ നീ ​എ​ന്നെ കൈ​വി​ട്ട​തെ​ന്ത്” എ​ന്ന് ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ നി​ല​വി​ളി​ച്ചു. ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ മു​ഴു​വ​ൻ പാ​പ​ഭാ​രം ത​ന്റെ തോ​ളി​ലേ​ക്ക് ഏ​റ്റ നി​മി​ഷം അ​ന്ധ​കാ​ര​ശ​ക്തി​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ യേ​ശു​വി​ലെ മ​നു​ഷ്യ​ത്വം നേ​രി​ട്ട വേ​ദ​ന​യാ​ണ്.

5 സ​ക​ല​വും നി​വൃ​ത്തി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന് അ​റി​ഞ്ഞി​ട്ടും തി​രു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ൾ പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കാ​നാ​യി അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു “എ​നി​ക്ക് ദാ​ഹി​ക്കു​ന്നു”. നീ​തി​ക്കും സ്നേ​ഹ​ത്തി​നും​വേ​ണ്ടി ഉ​റ​ച്ച ദൈ​വി​ക ഭാ​ഗം എ​ന്ന് നാം ​തി​രി​ച്ച​റി​യും.

6 “സ​ക​ല​വും നി​വൃ​ത്തി​യാ​യി”. നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ളാ​യി പ​റ​യ​പ്പെ​ട്ട എ​ല്ലാ പ്ര​വ​ച​ന​ങ്ങ​ളും ത​ന്നി​ൽ നി​വൃ​ത്തി​ത​മാ​യി എ​ന്ന് അ​വ​ൻ ഉ​റ​പ്പി​ച്ചു.

7 “പി​താ​വേ എ​ന്റെ ആ​ത്മാ​വി​നെ ക​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ ഏ​ൽ​പ്പി​ക്കു​ന്നു”. പ​രാ​ജി​ത​നാ​യി​ട്ട​ല്ല, വി​ജ​യി​യാ​യി അ​വ​ൻ ത​ന്റെ മ​നു​ഷ്യാ​വ​താ​ര കാ​ലം പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി.

കാ​ൽ​വ​രി മ​നു​ഷ്യ​ന് ന​ൽ​കു​ന്ന പ്ര​ത്യാ​ശ​യും പ്ര​തീ​ക്ഷ​യും ഇ​തു​ത​ന്നെ. സ​ക​ല അ​വ​ഗ​ണ​ന​ക​ൾ​ക്കും മു​ന്നി​ലാ​ണ് ദൈ​വ​സ്നേ​ഹം വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ക്രൂ​ശി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്. അ​വ​നി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യ​വ​ർ പ്ര​കാ​ശി​ത​രാ​യി, അ​വ​രു​ടെ മു​ഖം ല​ജ്ജി​ച്ചു പോ​യ​തു​മി​ല്ല.