ഒരു മാന്യ വനിത

ആ ​അ​വ​ധി​ക്കാ​ലം ചെലവ​ഴി​ക്കാ​ൻ ഭ​ർ​ത്താ​വി​ന്റെ സു​ഹൃ​ത്താ​യ ഗ​വ​ർണേ​ൽ വ​രു​ന്ന വി​വ​രം കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ മു​ത​ൽ മി​സിസ് ബ​രോ​ഡ അ​ൽപം പ്ര​കോ​പി​ത​യാ​യി. ത​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​പ്പം താ​മ​സി​ച്ച് ക​രി​മ്പു​തോ​ട്ട​ത്തി​ലെ പ്ര​ശാ​ന്ത​മാ​യ ജീ​വി​തം ഒ​ന്നു ര​ണ്ടാ​ഴ്ച​ക്കാ​ലം ആ​സ്വ​ദി​ക്കാ​നാ​ണ​ത്രെ അ​യാ​ളു​ടെ പ​ദ്ധ​തി. ന്യു ​ഓ​ർ​ലി​യ​ൻ​സി​ൽ ശ​ര​ത്കാ​ലം ക​ഴി​ഞ്ഞ​തേ​യു​ള്ളൂ. ന​ല്ല മ​ഞ്ഞു​വീ​ഴ്ച​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ​രു​ടെ​യും ശ​ല്യ​മി​ല്ലാ​തെ ഭ​ർ​ത്താ​വു​മാ​യി സ​ല്ല​പി​ച്ച് കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം വി​ശ്ര​മി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ക​രു​തി​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഒ​ന്ന് ര​ണ്ടാ​ഴ്ച​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്ക് അ​തി​ഥി​യാ​യി ഗ​വ​ർണേ​ൽ വ​രു​ന്ന വി​വ​രം അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​യു​ന്ന​ത്.

അ​യാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​വ​ൾ ഒ​രു​പാ​ട് കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൂ​ടെ കോ​ളജി​ൽ പ​ഠി​ച്ച​താ​ണ്. അ​ടു​ത്ത കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​ണ്. ഇ​പ്പോ​ൾ പ​ത്ര​പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ക​നാ​യി ജോ​ലിചെ​യ്യു​ന്നു. ആ​ളു​ക​ളു​മാ​യി അ​ത്ര പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഇ​ട​പ​ഴ​കു​ന്ന ടൈ​പ്പ​ല്ല. വി​രു​ന്നു​ക​ളി​ലൊ​ന്നും അ​ങ്ങ​നെ പ​ങ്കെ​ടു​ക്കാ​റി​ല്ലെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് താ​ൻ അ​യാ​ളെ ഇ​തു​വ​രെ കാ​ണാ​തി​രു​ന്ന​ത്. അ​വ​ൾ മ​നോ​വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ മു​ഴു​കി.

ഗ​വ​ർ​ണേ​ൽ വ​രു​ന്ന വി​വ​രം കേ​ട്ട​തു മു​ത​ൽ അ​വ​ൾ അ​യാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് മ​ന​സ്സി​ൽ ചി​ല സ​ങ്ക​ൽ​പങ്ങ​ൾ വ​ര​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. എ​പ്പോ​ഴും കോ​ട്ടി​ന്റെ പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ കൈ​ക​ൾ തി​രു​കി​യ, ക​ണ്ണ​ട വെ​ച്ച, നീ​ണ്ട് മെ​ലി​ഞ്ഞ എ​ല്ലാ​ത്തി​നെ​യും സം​ശ​യ​ദൃ​ഷ്ടി​യോ​ടെ മാ​ത്രം നോ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രി​ക്കും അ​യാ​ൾ. അ​യാ​ളെ അ​വ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ട് ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. സ​ത്യ​ത്തി​ൽ ഗ​വ​ർണേ​ൽ അ​ത്ര മെ​ലി​ഞ്ഞ​ത​ല്ല, അ​ത്ര​ക്ക് ഉ​യ​ര​മി​ല്ല, സം​ശ​യാ​ലു​വു​മ​ല്ല, അ​യാ​ൾ ക​ണ്ണ​ട ധ​രി​ക്കാ​റി​ല്ല. സ​ദാ സ​മ​യ​വും കോ​ട്ടി​ന്റെ പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ കൈ​ക​ൾ തി​രു​കി ന​ട​ക്കാ​റു​മി​ല്ല. അ​യാ​ൾ വ​ന്നു. അ​യാ​ളെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ​ക്ക് ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ക​യുംചെ​യ്തു. പ​ക്ഷേ അ​യാ​ളെ എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ആ​ദ്യ കാ​ഴ്ച​യി​ൽത​ന്നെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​ത്? അ​വ​ൾ സ്വ​യം ചോ​ദി​ച്ചു.

ത​ന്റെ ഭ​ർ​ത്താ​വ് ഗാ​സ്റ്റ​ൻ പു​ക​ഴ്ത്തിപ്പറ​യു​ന്ന ക​ഴി​വു​ക​ളൊ​ന്നും അ​യാ​ൾ​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന് അ​വ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി. സ്വ​ന്തം വീ​ട്ടി​ൽ എ​ത്തി​പ്പെ​ട്ട​തു​പോ​ലെ അ​യാ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നാ​നായി അ​വ​ൾ ച​റ പ​റ സം​സാ​രി​ച്ചുകൊ​ണ്ട് ഒ​രു ന​ല്ല ആ​തി​ഥേ​യ​യാ​യി മാ​റി.​ ഗാ​സ്റ്റ​ൻ ച​ങ്ങാ​തി​യെ ഹൃ​ദ്യ​മാ​യി സ്വാ​ഗ​തംചെ​യ്തു. അ​യാ​ൾ എ​ല്ലാം മൗ​ന​മാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. ഒ​രുത​രം മ​ന്ദ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ...

ഒ​രു സ്ത്രീ ​അ​ന്യ​പു​രു​ഷ​നി​ൽനി​ന്നും ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നവി​ധം മ​ര്യാ​ദ​യോ​ടെ​യാ​ണ് അ​യാ​ൾ ത​ന്നോ​ട് ഇ​ട​പെ​ടു​ന്ന​തെ​ന്ന് അ​വ​ൾ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. ത​ന്റെ പ്രീ​തി നേ​ടാ​ൻ അ​യാ​ൾ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നേ​യി​ല്ല.

വ​ന്നു​ചേ​ർ​ന്ന​തി​ന്റെ ക്ഷീ​ണം മാ​റി ചു​റ്റു​പാ​ടു​മാ​യി ഒ​ന്നി​ണ​ങ്ങി​യശേ​ഷം വി​ശാ​ല​മാ​യ തി​ണ്ണ​യി​ലെ വ​ലി​യ തൂ​ണു​ക​ളി​ലൊ​ന്നി​ൽ ചാ​രി അ​ല​സ​മാ​യി ത​ന്റെ ചു​രു​ട്ട് പു​ക​ച്ചുകൊ​ണ്ട് ക​രി​മ്പു​തോ​ട്ട​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും ക​രി​മ്പു​കൃ​ഷി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഗാ​സ്റ്റ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ അ​യാ​ൾ ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​വ​ൾ ക​ണ്ടു.

‘‘സ​ത്യ​ത്തി​ൽ ഇ​താ​ണ് ജീ​വി​തം...’’

ക​രി​മ്പു​തോ​ട്ട​ത്തി​ലൂ​ടെ വ​രു​ന്ന ഇ​ളംകാ​റ്റി​ൽ അ​ല​സ​മാ​യി അ​ങ്ങ​നെ ല​യി​ച്ചി​രി​ക്ക​വെ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. വീ​ട്ടി​ലെ നാ​യ്ക്ക​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ കാ​ലു​ക​ളി​ൽ ഉ​രു​മ്മി ര​സി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തോ​ട്ട​ത്തി​ലെ പൊ​യ്ക​യി​ൽ മീ​ൻ പി​ടി​ക്കാ​നും ചി​റ​യു​ടെ കെ​ട്ടു​വ​രെ ന​ട​ന്നു കാ​ണാ​നും ഗാ​സ്റ്റ​ൻ ക്ഷ​ണി​ച്ചി​ട്ടും അ​യാ​ൾ മ​ടിപി​ടി​ച്ച് ഒ​തു​ങ്ങി​ക്കൂ​ടി.

ഗ​വ​ർ​ണേ​ലി​ന്റെ വ്യ​ക്തി​ത്വം പ​ല​പ്പോ​ഴും മി​സിസ് ബ​രോ​ഡ​യെ അ​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി. അ​യാ​ൾ കു​ഴ​പ്പ​ക്കാ​ര​ന​ല്ല. സ​ത്യ​ത്തി​ൽ അ​യാ​ളെ ന​മു​ക്ക് സ്നേ​ഹി​ക്കാ​ൻപോ​ലും തോ​ന്നും. മ​ന​സ്സി​ൽ അ​ങ്ങ​നെ വി​ചാ​രി​ച്ചു. ദി​വ​സ​ത്തി​ന്റെ ഭൂ​രി​ഭാ​ഗം സ​മ​യ​വും ഭ​ർ​ത്താ​വി​നെ​യും അ​തി​ഥി​യെ​യും അ​വ​രു​ടെ ലോ​ക​ത്ത് അ​വ​ൾ വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്തു. തോ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ മ​റ്റൊ​രു ഭാ​ഗ​ത്തു​ള്ള മി​ല്ലി​ലേ​ക്ക് അ​യാ​ളു​ടെ അ​ല​സ​ന​ട​ത്ത​ത്തി​ൽ അ​വ​ൾ ഒ​പ്പംചേ​ർ​ന്നു. അ​യാ​ളു​ടെ ആ ​ഉ​ൾ​വ​ലി​യ​ൽ പ്ര​കൃ​ത​ത്തെ

ഒ​ന്നു ത​ച്ചു​ട​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​വ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി.

‘‘അ​യാ​ൾ എ​ന്നാ പോ​കു​ന്ന​ത്..?’’

ഒ​രുദി​വ​സം അ​വ​ൾ ഭ​ർ​ത്താ​വി​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു. ബെ​ഡ് റൂ​മി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ. അ​വ​ൾ വ​സ്ത്രം അ​ണി​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘അ​തോ...​ എ​ന്റെ വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​മൊ​ക്കെ കേ​ട്ട് അ​വ​ന് മ​ടു​ത്തെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നു.’’

ഭ​ർ​ത്താ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു

‘‘അ​വ​ൻ വ​ന്നി​ട്ട് ഒ​രാ​ഴ്ച​യ​ല്ലേ ആ​യു​ള്ളൂ. നി​ന​ക്ക് ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടൊ​ന്നും ഇ​ല്ല​ല്ലോ..?’’

‘‘ഏ​യ്... ഇ​ല്ല ... ഒ​രു കു​ഴ​പ്പ​വു​മി​ല്ല... അ​യാ​ളെ എ​നി​ക്ക് ബോ​ധി​ച്ചു... പി​ന്നെ​യൊ​രു കാ​ര്യ​മു​ള്ള​ത് അ​യാ​ൾ ഒ​രു ര​സി​ക​നാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് ഞാ​ൻ വെ​റു​തെ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചു... അ​യാ​ൾ മ​റ്റു​ള്ള​വ​രെ പോ​ലെ ആ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​നുവേ​ണ്ടി കു​റ​ച്ചു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾകൂ​ടി ചെ​യ്യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.’’

ഗാ​സ്റ്റി​ൻ പ്രി​യ​ത​മ​യു​ടെ മു​ഖം ഇ​രു​ക​ര​ങ്ങ​ളാ​ൽ സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ എ​ടു​ത്തു. ആ ​ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ അ​രു​മ​യോ​ടെ നോ​ക്കി. ബെ​ഡ് റൂ​മി​ലെ ആ​ൾ​ക്ക​ണ്ണാ​ടി​യി​ൽ അ​വ​രു​ടെ രൂ​പം കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘എ​ന്റെ ഓ​മ​നേ..​. നീ​യെ​ന്നെ എ​പ്പോ​ഴും അ​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. ഇ​ത്ത​രം അ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ നീ​യൊ​രു ഉ​ത്ത​മ കു​ടും​ബി​നി​യാ​യി മാ​റു​ന്നു​ണ്ട്.’’

ഭാ​ര്യ​യു​ടെ പി​ന്നി​ൽനി​ന്ന് അ​വ​ളു​ടെ പേ​ല​വ​മാ​യ ക​ഴു​ത്തി​ൽ ഉ​മ്മവെ​ച്ച ശേ​ഷം അ​യാ​ൾ അ​വ​ളു​ടെ കു​പ്പാ​യ​ത്തി​ന്റെ പി​ൻക​ഴു​ത്ത് ച​ര​ടു​ക​ൾ കെ​ട്ടി​ക്കൊ​ടു​ത്തുകൊ​ണ്ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഇ​വി​ടെ നോ​ക്ക്... നീ ​ആ പാ​വ​ത്താ​നെ ഓ​ർ​ത്ത് ബ​ഹ​ളംവെ​ക്ക​രു​ത്. പാ​വം ഗ​വ​ർ​ണേ​ൽ നി​ന​ക്കൊ​രു ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ണ്ടാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ ഒ​രി​ക്ക​ലും ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കി​ല്ല...’’

‘‘ബ​ഹ​ള​മോ... ആ​ര് ബ​ഹ​ളംവെ​ച്ചു. നി​ങ്ങ​ളെ​ന്താ അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. അ​യാ​ള് ഭ​യ​ങ്ക​ര മി​ടു​ക്ക​നാ​ണെ​ന്ന​ല്ലേ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. പ​ക്ഷെ ഈ ​മ​ന്ദ​ത ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ എ​നി​ക്കെ​ന്തോപോ​ലെ തോ​ന്നി.’’

‘‘അ​വ​ൻ മി​ടു​ക്ക​ൻത​ന്നെ​യാ...​ പാ​വം പ​ണി​യെ​ടു​ത്ത് ന​ടു​വൊ​ടി​ഞ്ഞു​ കാ​ണും... അ​താ ഞാ​ൻ കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം വി​ശ്ര​മി​ക്കാ​ൻ ഇ​ങ്ങോ​ട്ട് ക്ഷ​ണി​ച്ച​ത്.’’

‘‘നി​ങ്ങ​ള​ല്ലേ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് അ​യാ​ൾ ഭ​യ​ങ്ക​ര ര​സി​ക​നാ​ണ്... ബു​ദ്ധി​രാ​ക്ഷ​സ​നാ​ണ് എ​ന്നൊ​ക്കെ... അ​യാ​ൾ​ക്ക് അ​ൽപ​മെ​ങ്കി​ലും ര​സി​ക​ത്ത​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് ഞാ​ൻ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചു...​ ഇ​തൊ​രു വ​ല്ലാ​ത്ത മ​ന്ദ​ഭാ​വം...

നാ​ളെ എ​നി​ക്ക് പ​ട്ട​ണം വ​രെ​യൊ​ന്ന് പോ​വ​ണം. വ​സ​ന്ത​കാ​ലം വ​രു​വ​ല്ലെ കു​റ​ച്ച് വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ൾ ത​യ്പി​ക്കാ​നു​ണ്ട്...​ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ൻ എ​ന്ന് പോ​വു​മെ​ന്ന് എ​ന്നെ അ​റി​യി​ക്ക​ണേ... പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ൽ പോ​വു​മ്പോ​ൾ ഒ​ക്ടോ​വി​യ ആ​ന്റി​യെ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്ക​ണം... കു​റ​ച്ചുദി​വ​സം ചി​ല​പ്പോ അ​വി​ടെ...’’

ആ ​സം​ഭാ​ഷ​ണം അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​സാ​നി​ച്ചു.

ആ ​രാ​ത്രി​യി​ൽ അ​വ​ൾ ഉ​ദ്യാ​ന​ത്തി​ലെ ച​ര​ൽ​പ്പാ​ത​യി​ൽ ഓ​ക്ക് മ​ര​ത്തി​ന് ചു​വ​ട്ടി​ലെ മ​ര​െബ​ഞ്ചി​ൽ ത​നി​ച്ച് ഇ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ചി​ന്ത​ക​ളു​ടെ കു​ഴ​മ​റി​ച്ചി​ൽ ത​ന്നെ ഇ​ങ്ങ​നെ ഇ​തി​ന് മുമ്പ് ശ​ല്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ല്ലെ​ന്ന് ഓ​ർ​ത്തു. ഈ ​ച​ങ്ങാ​തി​മാ​രു​ടെ പു​നഃസ​മാ​ഗ​മ​ത്തി​നി​ട​യി​ൽനി​ന്ന് എ​ന്തി​നാ​ണ് താ​നി​പ്പോ​ൾ ധൃ​തിപി​ടി​ച്ച് ഓ​ടി​പ്പോ​കു​ന്ന​ത്? അ​വ​ൾ സ്വ​യം ചോ​ദി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ പു​ല​ർ​ച്ചെ പോ​യേ പ​റ്റൂ.

മി​സി​സ് ബ​രോ​ഡ ത​ന്റെ ആ​ലോ​ച​ന​ക​ളു​മാ​യി അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ പാ​ത​യി​ലെ ച​ര​ലു​ക​ളി​ൽ ആ​രു​ടെ​യോ കാ​ല​ടിശ​ബ്ദം കേ​ട്ടു. ഇ​രു​ട്ടി​ൽ തി​ള​ങ്ങു​ന്ന ചു​രു​ട്ട് ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ ഗ​വ​ർണേ​ൽ ആ​ണെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി. ത​ന്റെ ഭ​ർ​ത്താ​വ് പു​ക​വ​ലി​ക്കാ​റി​ല്ല. ഇ​രു​ളി​ൽ മ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കാ​ൻ അ​വ​ൾ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ അ​വ​ളു​ടെ വെ​ളു​ത്ത വ​സ്ത്രം ഒ​റ്റി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. അ​യാ​ൾ ചു​രു​ട്ട് നി​ല​ത്തി​ട്ടശേ​ഷം ബെ​ഞ്ചി​ൽ അ​വ​ൾ​ക്ക​രി​കി​ലാ​യി വ​ന്നി​രു​ന്നു. അ​നു​വാ​ദ​മി​ല്ലാ​തെ ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ വി​രോ​ധം തോ​ന്നു​മോ എ​ന്നൊ​ന്നും ചി​ന്തി​ക്കാ​തെ ഇ​രു​ന്നു.

‘‘ഭ​വ​തി​യു​ടെ ഭ​ർ​ത്താ​വ് എ​ന്നോ​ടി​ത് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു ത​രാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു മി​സി​സ് ബ​രോ​ഡ...’’

ത​ന്റെ കൈ​ക​ളി​ൽ അ​രു​മ​യാ​യി പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന വെ​ളു​ത്ത സ്കാ​ർ​ഫ് അ​വ​ൾ​ക്കു ന​ൽ​കി​യി​ട്ട് അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. ചു​മ​ലും ശി​ര​സ്സും മൂ​ടാ​ൻ അ​വ​ൾ ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന സ്കാ​ർ​ഫാ​ണ്. ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞ​ത് വാ​ങ്ങി​ സ്കാ​ർ​ഫ് മ​ടി​യി​ലി​ട്ടു.

വ​ള​രു​ന്ന നി​ശ​യി​ൽ, ആ ​രാ​ത്രി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​യാ​ൾ ഉ​പ​മ​ക​ൾകൊ​ണ്ട് സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

നി​ശാ​ മാ​രു​ത​നെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ് അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. പി​ന്നീ​ട് നി​ശ്ശബ്ദ​നാ​യി കു​റ​ച്ചു നേ​രം ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്ന് ക​വി​തപോ​ലെ ചി​ല​ത് മൊ​ഴി​ഞ്ഞു.

‘‘തെ​ക്ക​ൻ മ​ന്ദ​സ​മീ​ര​ന്റെ നി​ശ

തി​ള​ങ്ങും താ​ര​ക​രാ​വ്

നി​ശീ​ഥി​നി വി​ളി​ക്കുംപോ​ലെ...’’

അ​വ​ൾ വെ​റു​തെ കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഗ​വ​ർ​ണേ​ൽ വ്യ​ത്യ​സ്ത​ന​ല്ല. അ​യാ​ളു​ടെ മൗ​നം ഇ​പ്പോ​ൾ വാ​ചാ​ല​മാ​ണ്. വൈ​കാ​രി​ക​മാ​യ പ്ര​ക്ഷു​ബ്ധ​ത അ​യാ​ൾ അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്നപോ​ലെ...

അ​യാ​ൾ അ​വ​ളോ​ട് മ​ന​സ്സ് തു​റ​ന്ന് സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ഗാ​സ്റ്റി​ന്റെയും ത​ന്റെയും കോ​ളജ് ജീ​വി​ത​കാ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ് കൂ​ടു​ത​ൽ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. ആ ​കാ​ല​ത്തെ ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ, ആ​ദ​ർ​ശ​ങ്ങ​ൾ, സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ... ആ​ദ​ർ​ശ​ങ്ങ​ൾ ത​നി​ക്ക് ഇ​പ്പോ​ഴു​മു​ണ്ട്. ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ് ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ ആ​ദ​ർ​ശം, അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. പ​ക്ഷേ സു​ഖ​മു​ള്ള ഇ​ത്ത​രം യ​ഥാ​ർ​ഥ ജീ​വി​തം ആ​സ്വ​ദി​ക്ക​ണം, അ​യാ​ൾ കൂ​ട്ടി​ച്ചേ​ർ​ത്തു.

അ​യാ​ൾ പ​റ​യു​ന്ന​ത് അ​വ​ൾ കൂ​ടു​ത​ൽ കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​യാ​ളു​ടെ ശ​ബ്ദം അ​വ​ൾ ഊ​റ്റി​ക്കു​ടി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ളു​ടെ മേ​നി ത​ര​ളി​ത​മാ​യി. ആ ​ശ​ബ്ദ​ത്തി​ന്റെ സു​ഖ​ത്തി​ൽ അ​വ​ൾ മോ​ഹ​വ​ല​യ​ത്തി​ൽപെ​ട്ടു. ഇ​രു​ളി​ൽ വി​ര​ലു​ക​ൾ നീ​ട്ടി അ​യാ​ളു​ടെ മു​ഖ​വും ചു​ണ്ടു​ക​ളും സ്പ​ർ​ശി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് അ​വ​ൾ കൊ​തി​ച്ചു. അ​യാ​ളെ ത​ന്നി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ച​ടു​പ്പി​ച്ച് അ​യാ​ളു​ടെ ക​വി​ളി​ൽ ചും​ബി​ച്ചുകൊ​ണ്ട് താ​നൊ​രു മാ​ന്യ വ​നി​ത​യ​ല്ലെ​ന്ന് പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി. ഉ​ൽക്ക​ട​മാ​യ വി​കാ​ര​ങ്ങ​ൾ അ​വ​ളെ ചൂ​ഴ്ന്നു നി​ന്നു. ആ ​വി​കാ​ര​ങ്ങ​ൾ മ​ഥി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തോ​ടെ അ​വ​ൾ ഒ​രു തീ​രു​മാ​നം എ​ടു​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ വി​ഷ​ണ്ണ​യാ​യി. ഒ​ടു​വി​ൽ മ​ര​​െബ​ഞ്ചി​ൽനി​ന്നും അ​യാ​ളെ ത​നി​ച്ചാ​ക്കി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. അ​വ​ൾ പ​ടി​വാ​തി​ലി​ൽ എ​ത്തു​ന്ന​തി​നുമു​മ്പ് അ​യാ​ൾ ഒ​രു ചു​രു​ട്ട് കൊ​ളു​ത്തി.

ആ ​രാ​ത്രി ത​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ന്റെ പ്ര​ക്ഷു​ബ്ധ​ത ഭ​ർ​ത്താ​വി​നോ​ട് പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന് അ​വ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി. ത​ങ്ങ​ൾ ന​ല്ല സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളാ​ണ്. എ​ല്ലാം തു​റ​ന്നു പ​റ​യാ​ൻ ക​ഴി​യും. പ​ക്ഷേ വേ​ണ്ട. വി​കാ​ര​ത്തെ​ക്കാ​ൾ വി​വേ​ക​മു​ള്ള സ്ത്രീ​യാ​ണ് താ​ൻ. ഒ​രു മാ​ന്യവ​നി​ത​യാ​ണ്. ‘ചി​ല യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക് ഒ​റ്റ​ക്ക് പോ​രാ​ടേ​ണ്ടി​വ​രും’, അ​വ​ൾ മ​ന​സ്സി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു

കാ​ല​ത്ത് ഗാ​സ്റ്റി​ൻ ഉ​ണ​രും മു​മ്പ് അ​തി​രാ​വി​ലെ​യു​ള്ള തീ​വ​ണ്ടി​ക്ക് അ​വ​ൾ പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലേ​ക്ക് യാ​ത്രതി​രി​ച്ചു. ഗ​വ​ർ​ണേ​ൽ തി​രി​ച്ചു പോ​യ​തി​നു ശേ​ഷ​മാ​ണ് അ​വ​ൾ മ​ട​ങ്ങി​യെ​ത്തി​യ​ത്.

പി​ന്നീ​ട് വ​ന്ന വേ​ന​ൽ​ക്കാ​ല​ത്ത് ത​ന്റെ ച​ങ്ങാ​തി​യെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വീ​ണ്ടും ക്ഷ​ണി​ക്കാ​ൻ ഗാ​സ്റ്റി​ൻ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. അ​വ​ൾ എ​തി​ർ​ത്തു. പി​ന്നീ​ട് അ​യാ​ൾ ആ ​കാ​ര്യം മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.

അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ വ​ർ​ഷാ​ന്ത്യ​ത്തി​ൽ ഗ​വ​ർ​ണേ​ലി​നെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് വി​ളി​ക്കാ​ൻ അ​വ​ൾത​ന്നെ ഭ​ർ​ത്താ​വി​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു. അ​യാ​ൾ​ക്ക് അ​ത്ഭു​ത​വും സ​ന്തോ​ഷ​വും തോ​ന്നി.

‘‘എ​നി​ക്ക് സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി ഓ​മ​നേ... അ​വ​സാ​നം നി​ന​ക്ക് അ​യാ​ളോ​ടു​ള്ള വെ​റു​പ്പ് മാ​റി​യ​ല്ലോ... വെ​റും പാ​വ​മാ​ണ് അ​യാ​ൾ... ഒ​രു പാ​വ​ത്താ​ൻ... വെ​റു​പ്പ് മാ​റി​യ​ല്ലോ...’’

ഭ​ർ​ത്താ​വി​ന്റെ ചു​ണ്ടു​ക​ളി​ൽ ഒ​രു ദീ​ർ​ഘചും​ബ​നം ന​ൽ​കി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഓ... ​എ​ല്ലാം മാ​റി...​ നി​ങ്ങ​ൾ നോ​ക്കി​ക്കോ... ഇ​ത്ത​വ​ണ ഞാ​ന​യാ​ളെ ന​ന്നാ​യി പ​രി​ഗ​ണി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്...’’

മൊ​ഴി​മാ​റ്റം: ജേ​ക്ക​ബ് ഏ​ബ്ര​ഹാം

-------------------

കേ​യ്റ്റ് ചോ​പ്പി​ൻ

(അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ എ​ഴു​ത്തു​കാ​രി. 1890ക​ളി​ൽ കേ​യ്റ്റ് ചോ​പ്പി​ന്റെ ക​ഥ​ക​ൾ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. എ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​യു​ടെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം എ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​യു​ടെ ര​ച​ന​ക​ൾ വി​സ്മൃ​തി​യി​ലാ​യി. തീ​വ്ര​മാ​യ സ്ത്രീ ​അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ നി​റ​ഞ്ഞ ക​ഥ​ക​ൾ 1950ക​ളോ​ടെ വീ​ണ്ടും വാ​യ​നലോ​ക​ത്ത് ഏ​റെ ച​ർ​ച്ച​യാ​യി.)