ചി​ത്തി​ര​ തി​രു​ന്നാ​ൾ വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലെ നി​ത്യ​സ​ന്ദ​ർ​ശ​ക​ൻ

ഓ​രോ മ​നു​ഷ്യ​നും മ​ന​സ്സിൽ ഒ​രാ​യി​രം ജീ​വി​തം ന​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. അ​വി​ടെ അ​വ​ർ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നു. ഇ​ഷ്ട​മു​ള്ള​തൊ​ക്കെ ചെ​യ്യു​ന്നു. ആ​യി​ര​ത്തി​ലൊ​ന്ന് മാ​ത്ര​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ശ​രി​ക്കു​ള്ള ജീ​വി​തം അ​വ​ർ​ക്ക് സ​ഹി​ക്കാ​നാ​കു​ന്ന​ത്. (ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ജ​യ​ൻ എ​ന്നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞ​ത്.)

* * *

മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ പ​റ​ഞ്ഞാ​ണ് അ​ജ​യ​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഞാ​ന​റി​യു​ന്ന​ത്. അ​ത​ല്ലാ​തെ ഞ​ങ്ങ​ൾ ത​മ്മി​ൽ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടാ​ൻ മ​റ്റൊ​രു സാ​ധ്യ​ത​യു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രേ നാ​ട്ടി​ൽ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടുകൂ​ടി. ഊ​ണി​നുശേ​ഷം ഒ​രു പു​ക​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​യ​താ​യി​രു​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ൾ. നാ​ല​ഞ്ച് ദി​വ​സ​മാ​യി വി​ശ്ര​മ​മി​ല്ലാ​തെ പ​ണി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യു​ടെ ര​ജി​സ്ട്രേ​ഷ​ൻ പു​തു​ക്ക​ണം. ര​ജി​സ്ട്രാ​റോ​ഫീ​സി​ൽ ചെ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഇ​രു​പ​ത് വ​ർ​ഷ​മാ​യി ക​ണ​ക്കു​ക​ളോ ഭാ​ര​വാ​ഹി​ക​ളു​ടെ വി​വ​ര​ങ്ങ​ളോ ഫ​യ​ൽ ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ല. ഇ​തെ​ല്ലാം ത​യാ​റാ​ക്ക​ണം. അ​ത​ത് കാ​ല​ത്തെ ഭാ​ര​വാ​ഹി​ക​ളു​ടെ ഒ​പ്പ് വാ​ങ്ങി​ക്ക​ണം. അ​തും പോ​രാ, പി​ഴ​യ​ട​ക്കാ​ൻ ന​ല്ലൊ​രു തു​ക​യും സം​ഘ​ടി​പ്പി​ക്ക​ണം. ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യു​ടെ ര​ക്ഷാ​ധി​കാ​രി​ക​ളൊ​ക്കെ ഇ​ട​പെ​ട്ട് പി​ഴ​ത്തു​ക കു​റ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഇ​നി​യു​മു​ണ്ട് എ​ടു​ത്താ​ൽ പൊ​ങ്ങാ​ത്ത ബാ​ധ്യ​ത.

ബാ​ല​​ന്റെ പെ​ട്ടി​ക്ക​ട​യി​ൽനി​ന്ന് ര​ണ്ട് വി​ൽ​സ് വാ​ങ്ങി പു​റ​കി​ലേ​ക്ക് നീ​ങ്ങി​നി​ന്ന് തീ​കൊ​ളു​ത്തി, ആ​ഞ്ഞൊ​രു പു​ക​യെ​ടു​ത്തു. ഒ​രു മാ​ത്ര ഉ​ള്ളി​ൽ ത​ങ്ങി​നി​ന്ന പു​ക പു​റ​ത്തേ​ക്കൂ​തു​ന്ന​തി​നൊ​പ്പം തി​ള​ങ്ങിനി​ൽ​ക്കു​ന്ന സി​ഗ​രറ്റ് തു​മ്പി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി എ​ന്തോ ഓ​ർ​ക്കു​ന്ന ഭാ​വ​ത്തി​ൽ മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ നി​ന്നു. പി​ന്നെ പ​റ​ഞ്ഞു, “പു​ക​യെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള ആ​വേ​ശ​മ​ല്ല, തീകൊ​ണ്ട് ക​ളി​ക്കാ​നു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​​ന്റെ കൊ​തി​യാ​ണ് ഓ​രോ ബീ​ഡി​ത്ത​ല​പ്പി​ലും മി​ന്നി​ത്തി​ള​ങ്ങു​ന്ന​ത്.”

ഏ​ജീ​സോ​ഫീ​സി​ലെ ജോ​ലി മ​ടു​ത്ത് വീ​യാ​റെ​സ്സെ​ടു​ത്ത ശേ​ഷം ക​ഴി​ഞ്ഞ ര​ണ്ട് കൊ​ല്ല​മാ​യി മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ ചി​ത്തി​ര​ തി​രു​ന്നാൾ വാ​യ​ന​ശാ​ല​യു​ടെ സെ​ക്ര​ട്ട​റി സ്ഥാ​ന​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും ഒ​മ്പ​ത​ര മു​ത​ൽ ഒ​ന്ന​ര വ​രെ​യും, നാ​ല് മു​ത​ൽ ഏ​ഴ​ര വ​രെ​യും വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലു​ണ്ടാ​വും. ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലേ കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടി​യ ജ്യോ​തി​ഷ താ​ൽ​പ​ര്യ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ലാ പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളി​ലും സ​ജീ​വ​മാ​വു​ക എ​ന്ന ല​ക്ഷ്യ​ത്തോ​ടെ ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു ജോ​ലി​യി​ൽനി​ന്നു​ള്ള മു​ൻ​കൂ​ർ വി​ടു​ത​ലും. മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ വ​ന്ന​തി​നുശേ​ഷം ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യി​ലെ ചി​ട്ട​വ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​കെ ഒ​രു തെ​ളി​ച്ചം വ​ന്ന​തും നേ​രു​ത​ന്നെ. എ​ന്നാ​ലും പു​ള്ളി​യ​ത്ര വ​ലി​യ വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നൊ​ന്നു​മ​ല്ല. ഏ​താ​ണ്ടെ​ല്ലാ വി​ഷ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും സാ​മാ​ന്യ ജ്ഞാ​ന​മു​ണ്ടെ​ന്ന​തി​ലു​പ​രി സാ​ഹി​ത്യ​ താ​ൽ​പ​ര്യ​മോ എ​ഴു​ത്തു​ശീ​ല​മോ ഉ​ള്ള​താ​യും ഇ​തു​വ​രെ തോ​ന്നി​യി​ട്ടി​ല്ല. അ​തു​കൊ​ണ്ട് പു​ള്ളി​യി​ൽനി​ന്ന് വ​ന്ന ഈ ​വ​ച​നം എ​ന്നെ തെ​ല്ലൊ​ന്ന​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ത്തു​കത​ന്നെ ചെ​യ്തു.

“ഉ​ള്ളി​ലോ​ട്ട് ചെ​ന്ന പു​ക ഫി​ലോ​സ​ഫി​യാ​യി​ട്ടാ​ണ​ല്ലോ തി​രി​ച്ചി​റ​ങ്ങു​ന്ന​ത്. എ​ന്തു​പ​റ്റി മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ടാ”, ഞാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഒ​ന്നും പ​റ്റി​യി​ട്ടൊ​ന്നു​മി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, നീ​യൊ​ന്ന് ആ​ലോ​ചി​ച്ച് നോ​ക്കി​ക്കേ. തീ ​ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ച ശേ​ഷം, യ​ഥേ​ഷ്ടം അ​ത് കൂ​ടെ​ക്കൊ​ണ്ട് ന​ട​ക്കാ​നാ​യി​രി​ക്കി​ല്ലേ മ​നു​ഷ്യ​ൻ പു​ക​വ​ലി തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വു​ക? തീ​യെ പെ​ട്ടി​യി​ലി​ടാ​ൻ പ​രു​വ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പ് അ​ത​വന്റെ ആ​വ​ശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. പി​ന്നെ, അ​ന്നോ​ളം ക​ണ്ട​തി​ൽ വെ​ച്ചേ​റ്റ​വും അ​പ​ക​ട​മാ​യ​തി​നെ മൂ​ക്കി​ൻ തു​മ്പി​ൽ തെ​ളി​ച്ച് നി​ർ​ത്തു​ന്ന​തി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​ന് വ​ലി​യ സാ​ഹ​സി​ക​ത​യും തോ​ന്നി​യി​രി​ക്ക​ണം. ശ​രി​യ​ല്ലേ..?”

“അ​തൊ​ക്കെ ശെ​രി. പ​ക്ഷേ, ചേ​ട്ട​ൻ ഇ​മ്മാ​തി​രി ത​ത്ത്വ​ചി​ന്ത​യൊ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞു കേ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല...”

മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ ഒ​രു പു​ക കൂ​ടി​യെ​ടു​ത്തു. “ഓ, ​ഇ​തെ​​ന്റെ ഫി​ലോ​സ​ഫി​യൊ​ന്നു​മ​ല്ലെ​ടാ. ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യി​ൽ സ്ഥി​ര​മാ​യി​ട്ട് വ​ന്നി​രു​ന്ന് വാ​യി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു പ​യ്യ​നു​ണ്ട്. അ​ജ​യ​ൻ. അ​വ​നൊ​രി​ക്ക​ൽ പ​റ​ഞ്ഞ​താ.”

“ആ​ഹാ, അ​പ്പൊ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൊ​ക്കെ വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ൽ വ​രു​ന്നു​ണ്ടോ? അ​തും ഈ ​ലെ​വ​ൽ ഫി​ലോ​സ​ഫി​യൊ​ക്കെ​യാ​യി​ട്ട്. അ​ത് കൊ​ള്ളാ​ല്ലോ. അ​പ്പൊ വാ​യ​ന പു​ഷ്ടി​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ട്, അ​ല്ലേ.”

“അ​ജ​യ​നൊ​രു വി​ചി​ത്ര സ്വ​ഭാ​വ​ക്കാ​ര​നാ. ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ സാ​ധാ​ര​ണ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രെ​പ്പോ​ലെ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല. സം​സാ​രം കു​റ​ച്ച് മാ​ത്രം. ഒ​രു​പാ​ട് വാ​യി​ക്കും. പ​ക്ഷേ, ഒ​രൊ​റ്റ​ക്കാ​ര്യം മാ​ത്രം തേ​ടി​യാ​ണ് അ​വ​​​ന്റെ വാ​യ​ന മു​ഴു​വ​ൻ. അ​വ​​ന്റെ ജീ​വി​തം ത​ന്നെ വ​ലി​യൊ​രു ക​ഥ​യാ​ണ്.”

ക​ഥ​യെ​ന്ന് കേ​ട്ട​തും കാ​ൽ വ​ഴു​തി ഞാ​ൻ വീ​ണു. ഇ​ട​വേ​ള​യു​ടെ സ​മ​യം അ​ൽ​പം കൂ​ടി നീ​ട്ടി ഞ​ങ്ങ​ൾ ക​ട​യു​ടെ പി​ന്നി​ലെ ക​ൽ​ബെ​ഞ്ചി​ലി​രു​ന്നു. മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​നും ക​ഥ പ​റ​യാ​നു​ള്ള മൂ​ഡി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് അ​ജ​യ​​ന്റെ ക​ഥ ഞാ​ൻ കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​ത്.

ഏ​താ​ണ്ട് ഇ​രു​പ​ത് വ​ർ​ഷം മു​മ്പാ​ണ്. മ​ധ്യ​ കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ​വി​ടെ​യോ നി​ന്ന് ഒ​രു അ​ച്ഛ​നും അ​യാ​ളു​ടെ മൂ​ന്ന് വ​യ​സ്സു​ള്ള മ​ക​നും കൂ​ടി ബ​സ് ക​യ​റി തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ​ത്തി. വെ​ളു​പ്പാ​ൻകാ​ല​ത്തേ ഇ​റ​ങ്ങി​യ​താ​ണ്. കു​ട്ടി​യെ മൃ​ഗ​ശാ​ല കാ​ണി​ക്കാ​ൻ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തി​റ​ങ്ങി ഒ​രു ചാ​യ​ക്ക​ട​യി​ൽനി​ന്ന് ദോ​ശ​യൊ​ക്കെ വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട് മൃ​ഗ​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്ക് പോ​യി. കു​ര​ങ്ങ​ച്ച​നെ​യും ആ​ന​യെ​യും മ​യി​ലി​നെ​യു​മൊ​ക്കെ ന​ട​ന്ന് ക​ണ്ടു. തി​രി​ച്ചി​റ​ങ്ങി റോ​ഡി​​ന്റെ ഓ​ര​ത്തു​കൂ​ടി വീ​ണ്ടും ന​ട​ത്തം. അ​ച്ഛ​ൻ മ​ക​ന് വ​ലി​യ വ​ലി​യ കെ​ട്ടി​ട​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ കാ​ട്ടി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. ഉ​യ​ര​മു​ള്ള പ​ള്ളി ക​ണ്ടു. അ​മ്പ​ലം ക​ണ്ടു. ന​ട​ന്ന് ന​ട​ന്ന് കു​ട്ടി ക്ഷീ​ണി​ച്ചു. റോ​ഡ​രി​കി​ലു​ള്ള പെ​ട്ടി​ക്ക​ട​യി​ൽനി​ന്ന് ഒ​രു നാ​ര​ങ്ങ​വെ​ള്ളം വാ​ങ്ങി ര​ണ്ടാ​ളും കൂ​ടി കു​ടി​ച്ചു. വീ​ണ്ടും ന​ട​പ്പ്. നീ​ണ്ടുപ​ര​ന്ന് കി​ട​ക്കു​ന്ന ഒ​രു കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന് മു​ന്നി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​​ന്റെ തി​ര​ക്കി​ൽ അ​വ​ർ​ക്ക് മു​ന്നോ​ട്ട് നീ​ങ്ങാ​ൻ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി.

കെ​ട്ടി​ട​ത്തെ ചൂ​ണ്ടി അ​ച്ഛ​ൻ മ​ക​ന് എ​ന്തോ പ​റ​ഞ്ഞ് കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്ന് ജ​നം ക​ട​ന്ന​ൽ​ക്കൂ​ട്ടംപോ​ലെ ചി​ത​റി​യി​ള​കി. എ​ങ്ങും ഓ​ടി​പ്പാ​യു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ർ മാ​ത്രം. കു​ട്ടി അ​ച്ഛ​​ന്റെ കൈ​യി​ൽ മു​റു​ക്കെ​പ്പി​ടി​ച്ചു. അ​ച്ഛ​ൻ കു​ഞ്ഞി​നെ​യുംകൊ​ണ്ട് ഓ​ടിമാ​റാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. ഇ​ട​യി​ലെ​പ്പോ​ഴോ അ​ച്ഛ​​ന്റെ കൈ​യിൽനി​ന്നും കു​ട്ടി​യു​ടെ പി​ടി​വി​ട്ടു. അ​വ​ൻ ചു​റ്റും നോ​ക്കി. അ​ച്ഛ​നെ ക​ണ്ടു. അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ചെ​ല്ലാ​നാ​ഞ്ഞു. പ​ര​ക്കം പാ​യു​ന്ന ക​ട​ന്ന​ൽ​ക്കാ​ട്ടി​ൽ വീ​ണ്ടും അ​ച്ഛ​നെ കാ​ണാ​താ​യി. ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ലാ​രോ അ​വ​നെ റോ​ഡി​​ന്റെ ഓ​ര​ത്തേ​ക്ക് മാ​റ്റിനി​ർ​ത്തി. അ​ച്ഛ​നെ തെ​ര​ഞ്ഞ് പ​രി​ഭ്ര​മി​ച്ച് നി​ന്ന അ​വ​ൻ ജ​ന​ത്തി​​ന്റെ ഇ​ര​മ്പ​ലി​ൽ വീ​ണ്ടും പ​ക​ച്ചു. പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ കൂ​ട്ടി​വെ​ച്ച ഒ​രു ത​ട്ടി​ന് മു​ന്നി​ൽ ക​ര​യാ​ൻ മു​ട്ടിനി​ൽ​ക്കു​ന്ന അ​വ​നെ ക​ട​ക്കാ​ര​ൻ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് പി​ടി​ച്ചുനി​ർ​ത്തി. അ​ച്ഛാ എ​ന്ന് വി​ളി​ച്ച് ക​ര​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ സ​മാ​ധാ​നി​പ്പി​ച്ചു. ആ​ൾ​ക്കാ​രൊ​തു​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ അ​ച്ഛ​നെ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​മെ​ന്ന് ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. കു​റ​ച്ചുനേ​രം അ​വ​നാ പു​സ്ത​ക​ത്ത​ട്ടി​ന് മു​ന്നി​ലി​രു​ന്നു.

ആ​ളാ​ര​വം ഒ​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും അ​വ​ന് അ​ച്ഛ​നെ കാ​ണാ​നാ​യി​ല്ല. പു​സ്ത​ക​ക്ക​ട​ക്കാ​ര​ൻ ഓ​ടിന​ട​ന്ന് അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു. കു​ട്ടി​യോ​ട് തി​രി​ച്ചും മ​റി​ച്ചും ചോ​ദി​ച്ചു. അ​ച്ഛ​​ന്റെ പേ​ര​റി​യാ​മെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ വീ​ട്ട​ഡ്ര​സോ നാ​ടി​​ന്റെ കൃ​ത്യ​വി​വ​ര​ങ്ങ​ളോ അ​വ​ന​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​മ്മ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ല്ലാം അ​വ​ൻ മൗ​നം പാ​ലി​ച്ചു, അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​റി​യു​ക​യേ ഇ​ല്ല എ​ന്ന ഭാ​വ​ത്തി​ൽ. അ​വ​നാ​കെ ഓ​ർ​മയു​ള്ള​ത്, ക​ണ്ട് മ​ന​സ്സിൽ പ​തി​ഞ്ഞ കു​റേ നാ​ട്ടി​ട​വ​ഴി​ക​ളും ഇ​ങ്ങോ​ട്ടേ​ക്കു​ള്ള ബ​സ് യാ​ത്ര​യി​ൽ ക​ണ്ട വ​ഴി​യോ​ര​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​തൊ​ന്നും അ​വ​​ന്റെ നാ​ടും വീ​ടും ക​ണ്ടെ​ത്താ​ൻ ആ​രെ​യും സ​ഹാ​യി​ച്ചി​ല്ല. പു​സ്ത​ക​ക്ക​ട​ക്കാ​ര​ൻ ര​മേ​ശ​ൻ മാ​മ​ൻ എ​ന്ന് സ്വ​യം പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. അ​യാ​ളും പു​സ്ത​ക​ത്ത​ട്ടി​ലെ ചി​ല സ്ഥി​രം സ​ന്ദ​ർ​ശ​ക​രും ചേ​ർ​ന്ന് കു​ട്ടി​യെ പോ​ലീ​സ് സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്കും പ​ത്ര​മോ​ഫീ​സി​ലേ​ക്കു​മൊ​ക്കെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ത​ൽ​ക്കാ​ലം താ​മ​സി​ക്കാ​ൻ ശ്രീ​ചി​ത്രാ ഹോ​മി​ൽ നി​ർ​ത്തി. അ​വി​ടെ ക​ര​ഞ്ഞു വീ​ർ​ത്ത് അ​വ​ൻ നാ​ളു​ക​ൾ നീ​ക്കി. പോ​ലീ​സി​​ന്റെ അ​ന്വേ​ഷ​ണ​വും പ​ത്ര​ത്തി​ൽ വ​ന്ന പ​ട​വു​മൊ​ന്നും ഒ​രു പു​രോ​ഗ​തി​യു​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യി​ല്ല. പു​സ്ത​ക​ക്ക​ട​ക്കാ​ര​ൻ ര​മേ​ശ​ൻ ത​ന്റേതാ​യ രീ​തി​യി​ൽ അ​ന്വേ​ഷ​ണം ന​ട​ത്തി. നാ​നാ​ദി​ക്കി​ൽനി​ന്നും പു​സ്ത​ക​ത്ത​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​വ​ർ കു​ട്ടി​യു​ടെ ഫോ​ട്ടോ ക​ണ്ട് നെ​ടു​വീ​ർ​പ്പി​ട്ടു. എ​ന്നി​ട്ടും അ​വ​നെ​യും അ​ച്ഛ​നെ​യും ഒ​രു​മി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

ഹോ​മി​ലെ മ​റ്റ് കു​ട്ടി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ അ​വ​നും നഴ്സ​റി സ്കൂ​ളി​ൽ പോ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി. പ​തി​യെ അ​വ​​ന്റെ ലോ​കം അ​വി​ടേ​ക്ക് മെ​രു​ങ്ങാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. സ്വ​യം സ​ങ്ക​ൽപി​ച്ചെ​ടു​ത്ത ഒ​രു​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്ത ബോ​ധ​ത്തി​​ന്റെ പ്രേ​ര​ണ​യാ​ൽ ര​മേ​ശ​ൻ ഇ​ട​ക്കി​ടെ അ​വ​നെ പോ​യി ക​ണ്ടു.

അ​വ​ൻ ഒ​റ്റക്ക് യാ​ത്രചെ​യ്ത് തു​ട​ങ്ങി​യ​തും ര​മേ​ശ​​ന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്ത​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വി​ടെ ചെ​ന്നി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ബാ​ല്യ​ത്തി​ലെ ഏ​തൊ​ക്കെ​യോ ഓ​ർ​മ​ക​ൾ അ​വ​നെ തേ​ടി​യെ​ത്തും.

അ​ഞ്ചാം ക്ലാ​സി​ൽ പ​ഠി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ബോ​ർ​ഡി​ലെ സ്ഥ​ല​പ്പേ​ര് പോ​ലും നോ​ക്കാ​തെ അ​വ​നൊ​രു ബ​സി​ൽ ക​യ​റി യാ​ത്രപോ​യി. പ​ണ്ട്, അ​ച്ഛ​നു​മൊ​ത്ത് ബ​സി​ൽ വ​ന്ന വ​ഴി​യോ, ഓ​ർ​മ​യി​ലു​ള്ള ത​​ന്റെ നാ​ട്ടി​ലെ ഏ​തെ​ങ്കി​ലും കാ​ഴ്ച​യോ തി​രി​ച്ച് കി​ട്ടി​യാ​ലോ എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​തീ​ക്ഷ. അ​വ​സാ​ന സ്റ്റോ​പ്പി​ൽ എ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ നാ​ട്ടു​കാ​ർ കു​ട്ടി​യെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ കി​ട​ന്ന ശ്രീ​ചി​ത്ര ഹോ​മി​​ന്റെ ഐ​ഡി കാ​ർ​ഡ് വെ​ച്ച് കൃ​ത്യ​സ്ഥ​ല​ത്ത് തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​ച്ചു. അ​ത​വ​ന് വ​ലി​യൊ​ര​റി​വാ​യി. പി​ന്നീ​ടു​ള്ള ഓ​രോ യാ​ത്ര​യി​ലും ആ ​കാ​ർ​ഡ് പോ​ക്ക​റ്റി​ലി​ടാ​ൻ അ​വ​ൻ പ്ര​ത്യേ​കം ഓ​ർ​മി​ച്ചു.

വ​ള​ർ​ന്ന് ബു​ദ്ധിവെക്കുംതോ​റും അ​വ​​ന്റെ യാ​ത്ര​ക​ൾ കൂ​ടു​ത​ൽ ചി​ട്ട​പ്പെ​ട്ട​താ​യി. ക​യ​റു​ന്ന ബ​സി​​ന്റെ ന​മ്പ​റും പോ​കു​ന്ന സ്ഥ​ല​വും അ​വ​ൻ കു​റി​ച്ചുവെ​ച്ചു. ദൂ​ര​ക്കൂ​ടു​ത​ലു​ള്ള യാ​ത്ര​ക​ൾ​ക്കും അ​വ​ൻ മു​തി​ർ​ന്നു. എ​വി​ടെ​പ്പോ​യാ​ലും തി​രി​കെ​യെ​ത്താ​നു​ള്ള വ​ഴി​യും ഉ​ള്ളി​ൽ ഉ​റ​പ്പി​ച്ചു. വൈ​കു​ന്നേ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ ചി​ല്ല​റപ്പണി​ക​ൾ​ക്കു പോ​യി യാ​ത്രാ ചെ​ല​വി​നു​ള്ള കാ​ശും അ​വ​ൻ സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. മോ​ശ​മ​ല്ലാ​ത്ത രീ​തി​യി​ൽ സ്കൂ​ൾ പ​ഠ​ന​മൊ​ക്കെ പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കി കോ​ള​ജി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​ൻ ത​യാ​റെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്ത് അ​വ​ൻ വ​ട​ക്കോ​ട്ട് ഒ​രു ദീ​ർ​ഘ​ദൂ​ര യാ​ത്ര ന​ട​ത്തി. അ​താ​യി​രു​ന്നു അ​വ​​ന്റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അ​ടു​ത്ത വ​ഴി​ത്തി​രി​വ്.

വ​ഴി​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ളും അ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ളും ശ്ര​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ള്ള​തി​നാ​ൽ യാ​ത്രാ​വേ​ള​ക​ളി​ൽ ഉ​റ​ങ്ങു​ന്ന ശീ​ലം അ​വ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ക​ഴി​വ​തും ജ​നാ​ല സീ​റ്റ് ത​ന്നെ അ​വ​ൻ ത​ര​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യുംചെ​യ്തി​രു​ന്നു. അ​ന്ന് പ​ക്ഷേ, യാ​ത്ര നീ​ണ്ടു​നീ​ണ്ടു പോ​യ​പ്പോ​ൾ ചെ​റു​താ​യൊ​രു​റ​ക്ക​ച്ച​രി​വ്. ക​ണ്ണ് തു​റ​ന്നുപി​ടി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടി അ​വ​ൻ ബ​സി​നു​ള്ളി​ലെ വ​സ്തു​ക്ക​ളി​ലേ​ക്കും ആ​ൾ​ക്കാ​രി​ലേ​ക്കും കാ​ഴ്ച നീ​ട്ടി. അ​ത് പ​തി​വി​ല്ലാ​ത്ത​താ​ണ്. ദൂ​രെ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രി​ൽനി​ന്നും നോ​ട്ടം ക​റ​ങ്ങി​ച്ചു​റ്റി സ്വ​ന്തം സീ​റ്റി​ൽ തൊ​ട്ട​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​യാ​ളി​ലേ​ക്കെ​ത്തി. ആ​ളൊ​രു പു​സ്ത​കം വാ​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. ബ​സി​​ന്റെ കു​ലു​ക്ക​ത്തി​ൽ എ​ങ്ങ​നെ വാ​യ​ന ന​ട​ക്കു​മെ​ന്ന​ന്തി​ച്ച് അ​വ​ൻ പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലേ​ക്കൊ​ന്ന് ക​ണ്ണ് കൊ​ടു​ത്തു. ഉ​ട​നെ തി​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന നോ​ട്ടം പു​സ്ത​ക​പ്പേ​ജി​ലെ അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മു​ക​ളി​ൽ അ​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന വ​ട്ട​സീ​ലി​ൽ ത​ട​ഞ്ഞുനി​ന്നു. ഇ​ങ്ങ​നെ അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മേ​ലെ സീ​ൽ വെ​ച്ചാ​ൽ എ​ങ്ങ​നെ വാ​യി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​മെ​ന്ന് ചി​ന്തി​ച്ച്, അ​ങ്ങ​നെ സീ​ൽ വെ​ച്ച​യാ​ളി​​ന്റെ പ്ര​യോ​ഗ​ബു​ദ്ധി​യെ മ​ന​സ്സാ വി​മ​ർ​ശി​ച്ച്, അ​വ​നാ സീ​ലെ​ഴു​ത്ത് വാ​യി​ച്ചു- ശ്രീ​ചി​ത്തി​ര തി​രു​ന്നാ​ൾ ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല, തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം -35. ഒ​പ്പം, സീ​ലി​ൽ മ​റ​യ​പ്പെ​ട്ട അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ വാ​യ​ന​ക്ക് കി​ട്ടു​മോ എ​ന്ന​റി​യാ​ൻ ത​ല ചെ​റു​താ​യൊ​ന്ന​ടു​പ്പി​ച്ച് പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ലു​ള്ള കു​റ​ച്ച് വാ​ച​ക​ങ്ങ​ളും വാ​യി​ച്ചു.

ഒ​രു സ​മ​യം ഒ​രു കാ​ര്യം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​ന​ല്ലേ പൊ​തു​വേ മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്കെ​ല്ലാം ക​ഴി​യൂ. അ​ന്ന് അ​വ​നും അ​ങ്ങ​നെ ത​ന്നെ ചെ​യ്തു. സീ​ൽ പ​തി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന ഭാ​ഗ​ത്തെ ര​ണ്ടോ മൂ​ന്നോ വാ​ച​ക​ങ്ങ​ൾ ഓ​ടി​ച്ച് വാ​യി​ച്ചു. സീ​ല​ടി​ച്ചി​ട്ടും വാ​യ​ന​ക്ക് പ​രി​ക്കൊ​ന്നും പ​റ്റു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി തി​രി​ച്ച് വ​ഴി​യോ​ര​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ചേ​ക്കേ​റി. ഇ​ല​യെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച​യാ​ൾ മ​ര​ത്തെ കാ​ണാ​ഞ്ഞ​തുപോ​ലെ​യും മ​ര​ത്തെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച​യാ​ൾ കാ​ടി​നെ കാ​ണാ​ഞ്ഞ​തുപോ​ലെ​യും, അ​ന്ന് വാ​യി​ച്ച വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പൊ​രു​ളി​ലേ​ക്ക് അ​വ​​ന്റെ മ​ന​സ്സ് ക​ട​ന്നി​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ, വാ​യി​ച്ച ഭാ​ഗം അ​വ​​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ൽനി​ന്ന് പോ​യ​തു​മി​ല്ല. യാ​ത്ര​യൊ​ക്കെ ക​ഴി​ഞ്ഞ് തി​രി​ച്ചെ​ത്തി നാ​ളു​ക​ൾ​ക്കുശേ​ഷം ഏ​തോ വേ​ള​യി​ലാ​ണ് താ​ൻ വാ​യി​ച്ച​തി​​ന്റെ പൊ​രു​ൾ പൊ​ടു​ന്ന​നെ അ​വ​​ന്റെ ബോ​ധ​ത്തി​ലേ​ക്ക് പൊ​ന്തി​വ​ന്ന​ത്. പ​ഴ​യൊ​രു സം​ഭ​വം ഒ​രാ​ൾ ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ആ ​എ​ഴു​ത്ത്. ക​ന​ത്ത ലാ​ത്തി​ച്ചാ​ർ​ജ് ന​ട​ക്കു​ന്ന ഒ​രു​ച്ച​നേ​രം സെ​ക്ര​ട്ടേ​റി​യ​റ്റ് വ​ള​പ്പി​ൽനി​ന്ന് അ​ടു​ത്തു​ള്ള ഹോ​ട്ട​ലി​നെ ല​ക്ഷ്യംവെ​ച്ച് ഓ​ടു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ ഒ​രു കു​ഞ്ഞി​നെ​യും പി​ടി​ച്ച് എ​ങ്ങോ​ട്ടുപോ​ക​ണ​മെ​ന്ന​റി​യാ​തെ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഒ​രാ​ളെ ക​ണ്ട​താ​യാ​ണ് എ​ഴു​തി​യ ആ​ൾ ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​യാ​ളെ​യും പി​ടി​ച്ച് ഹോ​ട്ട​ലി​നു​ള്ളി​ൽ ക​യ​റി, ചു​റ്റും നോ​ക്കി ആ​രും ക​ണ്ടി​ല്ലെ​ന്നു​റ​പ്പു വ​രു​ത്തി, ഒ​ന്നാ​ശ്വാ​സ​പ്പെ​ട്ട ശേ​ഷം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് എ​ന്തോ ഒ​രു കു​റ​വ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ട​ത്. “നി​ങ്ങ​ളു​ടെ കൈ​യി​ൽ ഒ​രു കു​ഞ്ഞു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ?” ചോ​ദ്യ​ത്തി​നൊ​പ്പം അ​യാ​ളും പ​ക​പ്പോ​ടെ നാ​ലു​പാ​ടും തെ​ര​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. -ഏ​താ​ണ്ടി​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു ക​ണ്ണു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൻ വാ​യി​ച്ച​തും ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​തെ മ​ന​സ്സി​ൽ കി​ട​ന്ന​തു​മാ​യ വാ​ച​ക​ങ്ങ​ൾ.

ഞാ​ൻ വാ​യി​ച്ച​ത് എ​​ന്റെ ത​ന്നെ ക​ഥ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ? ഞാ​ൻ കൂ​ടി​യു​ൾ​പ്പെ​ട്ട സം​ഭ​വ​ക​ഥ​യ​ല്ലേ മ​റ്റൊ​രാ​ളു​ടെ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്കുവ​ന്ന് ആ ​വാ​ച​ക​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റി​യ​ത്. അ​വ​ൻ ചി​ന്തി​ച്ചു. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ആ ​പു​സ്ത​ക​മെ​ഴു​തി​യ ആ​ൾ എ​​ന്റെ അ​ച്ഛ​നെ അ​ന്ന് പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. ചി​ല​പ്പോ​ൾ അ​ച്ഛ​നോ​ടൊ​പ്പം അ​യാ​ളും കു​റെനേ​രം ആ ​തി​ര​ക്കി​ൽ എ​ന്നെ​ത്തെ​ര​ഞ്ഞ് ന​ട​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. അ​ച്ഛ​​ന്റെ വി​ലാ​സ​വും വി​വ​ര​ങ്ങ​ളും അ​യാ​ളു​ടെ പ​ക്ക​ലു​ണ്ടാ​വും. അ​ന്ന് അ​ച്ഛ​നോ​ടൊ​പ്പം ന​ട​ന്ന് അ​വ​സാ​ന​മെ​ത്തി​യ​ത് സെ​ക്ര​ട്ടേ​റി​യ​റ്റ് എ​ന്ന് പേ​രു​ള്ള കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന് മു​ന്നി​ലാ​ണെ​ന്നും, അ​ച്ഛ​​ന്റെ കൈ​യിൽനി​ന്ന് താ​ൻ വേ​ർ​പെ​ട്ട് പോ​യ​തി​ന് കാ​ര​ണ​മാ​യ അ​ന്ന​ത്തെ കോ​ലാ​ഹ​ലം അ​വി​ടെ ന​ട​ന്ന ലാ​ത്തി​ച്ചാ​ർ​ജ് കാ​ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യ​താ​ണെ​ന്നും ര​മേ​ശ​​ന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്ത​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ള്ള യാ​ത്ര​ക​ളി​ൽ അ​വ​ൻ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.

തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത ദി​വ​സം അ​ജ​യ​​ന്റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട മൂ​ന്ന് തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങ​ൾ ന​ട​പ്പാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ഒ​ന്ന്, അ​വ​ൻ പ​ഠി​ത്തം നി​ർ​ത്തി. ര​ണ്ട്, പു​വ​ർഹോ​മി​ലെ വാ​സം അ​വ​ൻ അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചു. മൂ​ന്ന്, അ​ച്ഛ​നെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​ള്ള യാ​ത്ര​ക​ൾ അ​വ​ൻ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു. അ​ച്ഛ​നെ​യും നാ​ടി​നെ​യും തി​രി​ച്ചുപി​ടി​ക്കേ​ണ്ട​ത് ബ​സ് യാ​ത്ര​ക​ളി​ലെ വ​ഴി​യോ​ര​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യ​ല്ല, ചി​ത്തി​ര​ തി​രു​ന്നാ​ൾ ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യി​ലെ ആ ​പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​ൻ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചുപി​ടി​ച്ച് അ​വ​നീ വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലെ​ത്തി മെ​ംബ​ർ​ഷി​പ്പെ​ടു​ത്തു. പ​ക​ൽ മു​ഴു​വ​ൻ അ​വ​ൻ ഇ​വി​ടെ​യി​രു​ന്ന് പു​സ്ത​കം വാ​യി​ക്കും. വാ​യി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല, പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ പേ​ജ് ഓ​രോ​ന്നാ​യി മ​റി​ച്ച് സീ​ൽ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്ക​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​​ന്റെ പ്ര​വ​ർ​ത്ത​നരീ​തി. സീ​ലു​ള്ള പു​റം മാ​ത്രം വാ​യി​ക്കും. അ​ന്ന് താ​ൻ ബ​സി​ൽവെ​ച്ച് വാ​യി​ച്ച ഭാ​ഗ​മാ​ണോ എ​ന്ന് നോ​ക്കും. പി​ന്നെ അ​ടു​ത്ത പേ​ജി​ലേ​ക്ക്. അ​ങ്ങ​നെ വാ​യി​ക്കാ​തെ വാ​യി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ന്നാ​ളു​ക​ളി​ൽ അ​വ​ൻ. പ​ക​ൽ മു​ഴു​വ​ൻ വാ​യ​ന​ക്ക് മാ​റ്റി​വെ​ച്ച​തുകൊ​ണ്ട് നി​ത്യ ചെ​ല​വു​ക​ൾ​ക്ക് രാ​ത്രി ജോ​ലി​ക്കു പോ​കേ​ണ്ടി വ​ന്നു. വ​ഞ്ചി​യൂ​ർ ജങ്ഷ​നി​ൽ വാ​യ​ന​ശാ​ല​ക്ക് അ​ടു​ത്തുത​ന്നെ​യു​ള്ള ത​മി​ഴ് സ്ത്രീ ​ന​ട​ത്തു​ന്ന ച​പ്പാ​ത്തി​ക്ക​ട​യി​ൽ അ​വ​ൻ ജോ​ലി​ക്ക് ക​യ​റി. പാ​തി​രാ​ത്രി വ​രെ ക​ട​യി​ൽ ജോ​ലി​യു​ണ്ടാ​വും. ഉ​റ​ക്ക​വും അ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ. രാ​വി​ലെ വീ​ണ്ടും വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്ക്. ക​ഴി​ഞ്ഞ ഏ​ഴു വ​ർ​ഷ​മാ​യി ഇ​തേ ജീ​വി​തം അ​വ​ൻ തു​ട​രു​ക​യാ​ണ്.

മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ ക​ഥ അ​ക്ഷ​രാ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽത​ന്നെ എ​ന്നെ ഞെ​ട്ടി​ച്ചുക​ള​ഞ്ഞു. ക​ഥ​ക്കുമ​പ്പു​റം ഇ​തൊ​രു ജീ​വി​ത​മാ​ണെ​ന്ന അ​റി​വ് അ​വി​ശ്വ​സ​നീ​യ​ത​യും അ​സ്വ​സ്ഥ​ത​യും നി​റ​ച്ചു. മ​ന​സ്സ് ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ മി​ടി​ച്ചു. കേ​ട്ട സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു ച​ല​ച്ചി​ത്ര​ത്തി​ലെ​ന്നപോ​ലെ ഞാ​ൻ മ​ന​സ്സിലോ​ടി​ച്ചു. ഏ​റെനേ​രം എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കാ​നും സം​സാ​രി​ക്കാ​നു​മാ​കാ​തെ ഇ​രു​ന്നു. പി​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു യു​ക്തി​യു​ടെ നാ​മ്പു​ക​ൾ ത​ല​പൊ​ക്കി​യ​ത്.

“അ​ല്ല, അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഇ​തി​നോ​ട​കം അ​വ​നാ പു​സ്ത​കം ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ? വെ​റു​തേ പേ​ജ് മ​റി​ച്ച് സീ​ൽ വെ​ച്ച ഭാ​ഗം മാ​ത്രം വാ​യി​ക്കാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മു​ടെ വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലെ മു​ഴു​വ​ൻ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളും നോ​ക്കി​ത്തീ​ർ​ക്കാ​ൻ ഇ​ത്ര​യും കാ​ലം വേ​ണ്ടി​വ​രു​മോ?”

ആ ​ചോ​ദ്യം പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നപോ​ലെ മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​ൻ എ​ന്നെ നോ​ക്കി ചി​രി​ച്ചു.

“നി​​ന്റെ ചോ​ദ്യം ശ​രിത​ന്നെ. അ​തു​മ​ല്ല, മ​റ്റൊ​രാ​ൾ വാ​യി​ക്കാ​നെ​ടു​ത്ത പു​സ്ത​കം ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ, ഇ​വി​ടെ മെ​മ്പ​ർ​ഷി​പ്പെ​ടു​ത്ത കാ​ല​ത്ത് ത​ന്നെ ലൈ​ബ്രേ​റി​യ​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ച് അ​വ​ന് ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​നും ക​ഴി​ഞ്ഞേ​നെ. എ​ന്തോ, അ​ന്ന​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ബു​ദ്ധി അ​വ​ന് തോ​ന്നി​ക്കാ​ണി​ല്ല. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ അ​ത്ര​യും വ്യ​ക്തി​പ​ര​മാ​യ, അ​ത്ര​യും അ​വ്യ​ക്ത​മാ​യ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ മ​റ്റാ​രോ​ടും പ​റ​​േയ​ണ്ടെ​ന്ന് അ​വ​ൻ ക​രു​തി​ക്കാ​ണ​ണം.

പ​ക്ഷേ, താ​ളു​ക​ൾ മ​റി​ച്ച് ഓ​രോ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റ്റിവെക്കുന്തോ​റും അ​വ​നി​ൽ ചി​ല മ​നം​മാ​റ്റ​ങ്ങ​ൾ വ​രാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ഇ​ത്ര​യേ​റെ താ​ളു​ക​ളി​ൽ, ഇ​ത്ര​യും പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി മ​നു​ഷ്യ​ന് ഇ​ത്ര​ക്ക് എ​ന്താ പ​റ​യാ​നു​ള്ള​ത് എ​ന്ന് ഏ​തോ ഒ​രു നി​മി​ഷം അ​വ​ൻ ചി​ന്തി​ച്ചു. അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​ൻ വാ​യി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി. സീ​ൽ വെ​ച്ച പു​റ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ ആ​ദ്യാ​വ​സാ​നം ത​ന്നെ. സ്ഥി​ര​മാ​യി​രി​ക്കാ​ൻ ഒ​രു ക​സേ​ര​യു​ണ്ട് അ​വ​ന് വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ൽ. റ​ഫ​റ​ൻ​സ് സെ​ക്ഷ​നി​ലെ ജ​ന​ലി​നോ​ട് ചേ​ർ​ന്ന്. എ​ന്നും രാ​വി​ലെ അ​വി​ടെ വ​ന്ന് ഉ​ച്ച​വ​രെ വാ​യ​ന. ഉ​ച്ച​തി​രി​ഞ്ഞ് ലൈ​ബ്ര​റി തു​റ​ക്കു​ന്ന നേ​ര​ത്ത് വീ​ണ്ടും വാ​യ​ന. ആ​റുമ​ണി​യോ​ടെ ച​പ്പാ​ത്തി​ക്ക​ട​യി​ലേ​ക്ക്. ന​മ്മു​ടെ ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യി​ലെ ആ​യി​ര​ത്തി​ലേ​റെ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ അ​വ​ൻ വാ​യി​ച്ചു ക​ഴി​ഞ്ഞു. അ​തി​നും പു​റ​മെ, ര​മേ​ശ​​ന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്ത​ട്ടി​ൽ വ​രു​ന്ന മി​ക്ക​വാ​റും മാ​സി​ക​ക​ളും ഇ​ട​നേ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ പോ​യി​രു​ന്ന് വാ​യി​ക്കും. അ​ച്ഛ​നെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ക​ണ്ടെ​ത്താ​ൻ വാ​യ​ന തു​ട​ങ്ങി​യ അ​വ​ൻ ഇ​പ്പോ​ൾ വാ​യ​ന​യി​ലൂ​ടെ മ​റ്റെ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക​യാ​ണ്.”

“അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ അ​വ​ൻ തേ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന പു​സ്ത​കം ക​ണ്ടെ​ത്തി​ക്കാ​ണി​ല്ലേ? അ​തോ അ​ന്വേ​ഷ​ണം മ​തി​യാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വു​മോ?”

“അ​തി​നു​ള്ള ഉ​ത്ത​രം കൃ​ത്യ​മാ​യി എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല. ല​ക്ഷ്യം എ​ന്ന​തി​ലു​പ​രി മാ​ർ​ഗ​മാ​യി​രി​ക്കാം അ​വ​നെ​യി​പ്പോ​ൾ ന​യി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഇ​വി​ടെ സെ​ക്ര​ട്ട​റി​യാ​യി വ​ന്ന​ശേ​ഷം സ്ഥി​ര​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന അം​ഗ​മെ​ന്ന നി​ല​ക്കാ​ണ് ഞാ​ന​വ​നെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്. അ​ധി​കം മി​ണ്ടാ​ട്ട​മൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, ത​മ്മി​ലൊ​ര​ടു​പ്പം വ​ന്നു​ ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ അ​വ​ൻ കു​റ​ച്ചൊ​ക്കെ സം​സാ​രി​ക്കും. സം​സാ​ര​ത്തി​ൽ പ​കു​തി​യും ഫി​ലോ​സ​ഫി ത​ന്നെ. വാ​യി​ക്കാ​ത്ത സ​മ​യം ദൂ​രേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യി​രി​പ്പാ​വും. നോ​ട്ട​ത്തി​ന് ഏ​റ്റ​വും ദൂ​രേ​ക്കെ​ത്താ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്ന ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്കാ​യി​രി​ക്കും അ​വ​​ന്റെ ക​ണ്ണ്. അ​ട​ച്ച് മ​റ​ച്ച മു​റി​ക്കു​ള്ളി​ലാ​യാ​ലും തു​റ​ന്ന സ്ഥ​ല​ത്താ​യാ​ലും, ത​ട​സ്സമി​ല്ലാ​തെ ഏ​റ്റ​വും ദൂ​രേ​ക്ക് നോ​ട്ട​മെ​ത്തി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്ന ഭാ​ഗ​മേ​തെ​ന്ന​റി​യാ​ൻ അ​വ​​ന്റെ നോ​ട്ട​ത്തെ പി​ന്തു​ട​ർ​ന്നാ​ൽ മാ​ത്രം മ​തി. വാ​യ​ന​യും ചി​ന്ത​യും ഏ​കാ​ന്ത​ത​യു​മൊ​ക്കെ അ​വ​നെ അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത​താ​വും. പി​ന്നെ, ബാ​ല്യം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട പ​യ്യ​ന​ല്ലേ.

അ​വ​​ന്റെ ക​ഥ കേ​ട്ടശേ​ഷം സ​ഹാ​യി​ക്കാ​നാ​യി വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലെ പ​ഴ​യ റെ​ക്കോ​ഡൊ​ക്കെ ഞാ​നൊ​ന്ന് പ​ര​തിനോ​ക്കി. ഇ​വി​ടെ മെ​ംബ​ർ​ഷി​പ്പെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പുള്ള ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി​രി​ക്കു​മ​ല്ലോ അ​വ​ൻ ബ​സി​ൽ വെ​ച്ച് ആ ​പു​സ്ത​കം ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ക. ര​ജി​സ്റ്റ​റു​ക​ൾ നോ​ക്കി​യാ​ൽ ആ ​കാ​ല​ത്ത് ഇ​വി​ടെനി​ന്ന് എ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ള്ള പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളെ​യും എ​ടു​ത്ത ആ​ൾ​ക്കാ​രെ​യും ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​നാ​വും. ആ ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ പ​രി​ശോ​ധി​ച്ചാ​ൽ അ​ജ​യ​ൻ തെ​ര​യു​ന്ന ഭാ​ഗം ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​കു​മെ​ന്ന് ഞാ​ൻ ക​രു​തി. പ​ക്ഷേ അ​ത് വി​ജ​യി​ച്ചി​ല്ല. പു​സ്ത​ക വി​ത​ര​ണ​ത്തി​ന് ഇ​വി​ടെ ര​ജി​സ്റ്റ​ർ ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ട് മൂ​ന്ന് കൊ​ല്ല​മേ ആ​യി​ട്ടു​ള്ളൂ. അ​തി​ന് മു​മ്പുവ​രെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ർ​ഡ് വാ​ങ്ങിവെ​ച്ച് പു​സ്ത​കം കൊ​ടു​ത്തുവി​ടു​ന്ന രീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. തി​രി​ച്ചേ​ൽ​പി​ച്ച് ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ ആ ​പു​സ്ത​കം എ​ടു​ത്ത​താ​രാ​ണെ​ന്ന​റി​യാ​ൻ നി​ർ​വാ​ഹ​മി​ല്ല.”

“മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ടാ, ഈ ​അ​ജ​യ​നെ എ​നി​ക്കൊ​ന്ന് കാ​ണി​ച്ച് ത​രാ​മോ? എ​നി​ക്ക് അ​യാ​ളെ​യൊ​ന്ന് പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ട്.”

“കാ​ണു​ന്ന​തി​നും പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നു​മൊ​ന്നും കു​ഴ​പ്പ​മി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, അ​വ​​ന്റെ ക​ഥ നി​ന​ക്ക​റി​യാ​മെ​ന്ന് ഒ​രി​ക്ക​ലും ഭാ​വി​ക്ക​രു​ത്. മ​റ്റാ​ർ​ക്കും അ​ത​റി​യി​ല്ല. ചി​ല​പ്പോ​ൾ, അ​ടു​പ്പ​മാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ നി​ന്നോ​ട​വ​ൻ അ​ത് പ​റ​ഞ്ഞേ​ക്കും. അ​തു​വ​രെ ഒ​രു സൂ​ച​ന പോ​ലും കൊ​ടു​ക്ക​രു​ത്.”

അ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ജ​യ​നെ ഞാ​ൻ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട​ത്. അ​വ​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് കൂ​ടു​ത​ല​റി​യ​ണ​മെ​ന്നും, അ​വ​​ന്റെ ഉ​ദ്യ​മ​ത്തി​​ന്റെ നി​ല​വി​ലെ സ്ഥി​തി മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും, ക​ഴി​യും​വി​ധം അ​തി​ൽ അ​വ​നെ സ​ഹാ​യി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാ​ൽ അ​വ​സ​രം കി​ട്ടു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഞാ​ന​വ​നോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. അ​തി​നു​ള്ള വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ൾ മു​ന്നേത​ന്നെ ഞാ​ൻ മ​ന​സ്സി​ലോ​ർ​ത്ത് വെ​ച്ചു. എ​​ന്റെ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളി​ലോ അ​ഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലോ ഒ​ന്നുംത​ന്നെ മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​നി​ൽനി​ന്ന് കി​ട്ടി​യ അ​വ​​ന്റെ ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തി​​ന്റെ സൂ​ച​ന​യൊ​ന്നും വീ​ഴാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ പ്ര​ത്യേ​കം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക​യുംചെ​യ്തു.

പ​റ​ഞ്ഞു കേ​ട്ട ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽനി​ന്ന് ഊ​ഹി​ച്ചെ​ടു​ത്ത രൂ​പ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല അ​ജ​യ​ന്. സാ​മാ​ന്യം ആ​രോ​ഗ്യ​മു​ള്ള ദേ​ഹ​പ്ര​കൃ​തം. അ​ല​ക്കി​ത്തേ​ച്ച മു​ണ്ടും ഷ​ർ​ട്ടും. വ​ടി​ച്ചു​ മി​നു​പ്പാ​ക്കി​യ മു​ഖം. അ​ങ്ങോ​ട്ടൊ​രു ചോ​ദ്യം ചോ​ദി​ക്കാ​ത്തി​ട​ത്തോ​ളം മൗ​ന​ത്തി​​ന്റെ കാ​ണാ​ച്ച​ര​ട് എ​ത്ര ദൂ​ര​വും പൊ​ട്ടി​ക്കാ​തെ കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തി​ൽ അ​സാ​മാ​ന്യ മി​ടു​ക്ക്. എ​ന്നി​രു​ന്നാ​ലും, സൂ​ചി​ത്തു​മ്പി​നാ​ലൊ​ന്ന് പോ​റി​യാ​ൽ തോ​രാ​പ്പെ​യ്ത്തി​ലേ​ക്ക് വ​ഴി​മാ​റി​ത്ത​രാ​ൻ വെ​മ്പു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു അ​വ​​ന്റെ മൗ​ന​ശാ​ഠ്യ​ങ്ങ​ൾ.

വാ​യ​ന​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് പൊ​തു​വാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചുകൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ഞാ​ന​വ​നു​മാ​യി അ​ടു​ത്ത​ത്. അ​വ​​ന്റെ വാ​യ​ന​ശീ​ല​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും, തി​ര​ക്കു​പി​ടി​ച്ച നി​ര​ത്തി​ന​ടു​ത്ത ഗ്ര​ന്ഥ​ശാ​ല​യി​ലി​രു​ന്നു​ള്ള വാ​യ​നാ​നു​ഭ​വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​മെ​ല്ലാം അ​വ​ൻ സം​സാ​രി​ച്ചു.

വാ​യി​ക്കു​മ്പോ​ൾ പൂ​ർ​ണ നി​ശ്ശബ്ദ​ത വേ​ണ​മെ​ന്ന് അ​ജ​യ​ന് നി​ർ​ബന്ധ​മി​ല്ല. ചു​റ്റി​ലും ശ​ബ്ദ​മു​ള്ള​പ്പോ​ഴും അ​വ​ന് വാ​യി​ക്കാ​നാ​കും. പ​ക്ഷേ, ചു​റ്റും കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​​ന്റെ വാ​യ​ന​യെ താ​ള​ബ​ദ്ധ​മാ​ക്കാ​റു​ണ്ട്, പ​ല​പ്പോ​ഴും. ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​ന്, വാ​യി​ക്കു​ന്ന മു​റി​യി​ൽ ഒ​രു ഫാ​ൻ ക​റ​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ, ആ ​ക​റ​ക്ക​ത്തി​​ന്റെ താ​ള​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കും വാ​യ​ന മു​ന്നേ​റു​ക. ചി​ല​പ്പോ​ൾ ചീ​വീടു​ക​ളു​ടെ ശ​ബ്ദ​മാ​യി​രി​ക്കും. ചി​ല​പ്പോ​ൾ ക്ലോ​ക്കി​​ന്റെ സൂ​ചി​യു​ടെ. താ​ള​ത്തി​ൽ, ക്ര​മ​ത്തി​ൽ തു​ട​രു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ൾ കാ​തു​ക​ളി​ലൂ​ടെ ഉ​ള്ളി​ൽ​ക്ക​ട​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ൽ അ​വ​ൻ വാ​യി​ക്കു​ന്ന അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളെ, വാ​ക്കു​ക​ളെ, വ​രി​ക​ളെ താ​ളാ​ത്മ​ക​മാ​ക്കു​ന്നു. ഒ​രി​ക്ക​ൽ പെ​ട്ടാ​ൽ, ഒ​ന്നു​കി​ൽ വാ​യ​ന, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ആ ​ശ​ബ്ദം നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് വ​രെ അ​വ​ന് മോ​ച​ന​മി​ല്ല.

പ​തി​യെ അ​ജ​യ​നു​മാ​യി ഞാ​ൻ കൂ​ടു​ത​ൽ അ​ടു​ത്തു. നീ​ണ്ടു​നി​ന്ന ഒ​രു സം​സാ​ര​വേ​ള​യി​ൽ അ​വ​​ന്റെ ജീ​വി​തം എ​ന്നോ​ട​വ​ൻ പ​റ​യു​ക​യുംചെ​യ്തു. ആ​ദ്യ​മാ​യി കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​തുപോ​ലെ ഞാ​ൻ അ​ഭി​ന​യി​ച്ചു.

അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​ൽ അ​വ​​ന്റെ പു​രോ​ഗ​തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ആ​കാം​ക്ഷ എ​നി​ക്ക് മ​റ​ച്ചുവെക്കാ​നാ​യി​ല്ല.

ആ​ദ്യ​മാ​യി ഈ ​ലൈ​ബ്ര​റി​യി​ലേ​ക്ക് വ​രു​മ്പോ​ൾ, അ​ന്ന് ബ​സി​ൽ വെ​ച്ച് ആ​ക​സ്മി​ക​മാ​യി ക​ണ്ട പു​സ്ത​ക​ത്തി​​ന്റെ വ​ലുപ്പ​വും സീ​ൽ വെ​ച്ച പേ​ജി​​ന്റെ ഓ​ർ​മ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​​ന്റെ മ​ന​സ്സ് നി​റ​യെ. ഏ​താ​ണ്ട​തേ വ​ലുപ്പ​മു​ള്ള പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു അ​ക്കാ​ല​ത്ത് അ​വ​ൻ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന​ത്. ബ​സി​ൽവെ​ച്ച് വാ​യി​ച്ച വാ​ച​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ ശൈ​ലിവെ​ച്ച് അ​തൊ​രു ഓ​ർ​മ​ക്കു​റി​പ്പോ ആ​ത്മ​ക​ഥ​യോ ഒ​ക്കെ ആ​യി​രി​ക്കാ​മെ​ന്ന് അ​വ​ൻ അ​നു​മാ​നി​ച്ചു. കു​റേ നാ​ള​ത്തെ വാ​യ​ന ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ന് തോ​ന്നി, ഒ​രു ക​ഥ​യി​ലോ നോ​വ​ലി​ലോ പോ​ലും അ​ത്ത​ര​മൊ​രു ഓ​ർ​മ​ഭാ​ഗം ക​ട​ന്നു​വ​ന്നേ​ക്കു​മെ​ന്ന്. ചി​ല​പ്പോ​ൾ ച​രി​ത്രപു​സ്ത​ക​ത്തി​ൽപോ​ലും. അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​ൻ ഗ​ദ്യ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളൊ​ന്നാ​കെ പ​ര​താ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

പ​തി​യെ അ​ജ​യ​​ന്റെ ഓ​ർ​മ അ​വ​നെ​ക്ക​ട​ന്ന് പോ​കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ബ​സി​ൽവെ​ച്ച് അ​വ​ൻ വാ​യി​ച്ച​ത് മ​ല​യാ​ള​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല, ഇം​ഗ്ലീ​ഷാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​ന് തോ​ന്നി. ഒ​രിം​ഗ്ലീ​ഷ് പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലെ ഭാ​ഗം ബ​സ് യാ​ത്ര​യു​ടെ കു​ലു​ക്ക​ത്തി​ൽ വാ​യി​ച്ച് മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​ൻ അ​ന്ന് ത​നി​ക്കാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നോ എ​ന്ന സം​ശ​യ​ത്തെ​പ്പോ​ലും അ​വ​​ന്റെ ഓ​ർ​മ നി​ഷ്പ്ര​ഭമാ​ക്കി. ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പു​സ്ത​കങ്ങ​ളി​ലും അ​വ​ൻ അ​ച്ഛ​നെ തെ​ര​ഞ്ഞു. ഓ​രോ പു​സ്ത​ക​വും വെ​റു​തേ പേ​ജു​ക​ൾ മ​റി​ച്ച് ക​ട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​ത് അ​ങ്ങേ​യ​റ്റം വി​ര​സ​ത നി​റ​ഞ്ഞ പ്ര​വൃ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​വി​ര​സ​ത​യെ മ​റി​ക​ട​ക്കാ​നോ, അ​തോ സീ​ൽ വെ​ച്ച ഒ​രു പു​സ്ത​ക​പ്പേ​ജി​ൽ മാ​ത്ര​മൊ​തു​ങ്ങു​ന്ന​ത​ല്ല ത​​ന്റെ ജീ​വി​തര​ഹ​സ്യം എ​ന്ന് തോ​ന്നി​യ​തി​നാ​ലോ -അ​ക്കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ ഇ​പ്പോ​ഴും അ​വ​ന് തീ​ർ​ച്ച​യി​ല്ല- അ​വ​ൻ പു​സ്ത​കം വാ​യി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി, ആ​ദ്യാ​വ​സാ​നം. ആ​കാ​ശ​ത്തോ​ളം ദൂ​ര​ത്തി​ൽ സ​മ​യം ത​​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ നീ​ണ്ടു​കി​ട​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് ആ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​വ​ന് തോ​ന്നി​യി​രു​ന്നു. മു​മ്പ് പേ​ജ് മ​റി​ച്ച് മാ​റ്റി​വെ​ച്ച പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾപോ​ലും വീ​ണ്ടു​മെ​ടു​ത്ത് അ​വ​ൻ ആ​ദ്യവ​സാ​നം വാ​യി​ച്ചുതു​ട​ങ്ങി.

ഓ​ർ​മ ഒ​രി​ന്ദ്രി​യംകൂ​ടി​യാ​ണ്. കാ​ലം ക​ട​ക്കു​ന്തോ​റും ക​ണ്ടും കേ​ട്ടും സ്പ​ർ​ശി​ച്ചും രു​ചി​ച്ചും മ​ണ​ത്തു​മെ​ല്ലാം ന​മ്മ​ൾ നേ​ടി​യ അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ ഓ​ർ​മ​യു​ടെ വ​ലി​യൊ​രു ഗോ​ള​മാ​യി മാ​റു​ക​യും മ​റ്റൊ​രു ഇ​ന്ദ്രി​യ​മാ​യി പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ക​യും ചെ​യ്യും. പ​രി​ച​യ​മു​ള്ള ഒ​രാ​ൾ ന​ട​ന്ന​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ ക​ണ്ണു​കൊ​ണ്ട് ക​ണ്ട​റി​യു​ന്ന​തി​ലു​പ​രി ഓ​ർ​മ​യി​ലു​ള്ള ആ ​രൂ​പ​ത്തെ വേ​ർ​തി​രി​ച്ച​റി​യു​ക​യ​ല്ലേ നാം ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്. ഒ​രി​ന്ദ്രി​യ​മാ​യി മാ​റു​മ്പോ​ൾ ഓ​ർ​മ സ്വ​ത​ന്ത്ര​മാ​യി പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കാ​നും അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ സ്വ​ന്തം നി​ല​ക്ക് രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും തു​ട​ങ്ങു​ന്നു. വാ​യ​ന മു​ന്നേ​റു​ന്ന​തി​നോ​ടൊ​പ്പം, പി​ന്നീ​ടെ​പ്പൊ​ഴോ അ​ജ​യ​ന് തോ​ന്നി, താ​ൻ വാ​യി​ച്ച​ത് ഗ​ദ്യ​ഭാ​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല, അ​തൊ​രു ക​വി​ത​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന്. ക​വി​താ പു​സ്ത​ക​ത്തി​ൽ ഓ​ർ​മയെ​ഴു​ത്തു​ക​ൾ ക​ട​ന്നുവ​രാ​മ​ല്ലോ. ഓ​ർ​മ​ക​ൾ ക​വി​ത​യു​ടെ രൂ​പ​വു​മെ​ടു​ത്തേ​ക്കാം. അ​ങ്ങ​നെ ചി​ന്തി​ച്ച് തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ, താ​ന​ന്ന് വാ​യി​ച്ച​ത് ഒ​രു ക​വി​ത ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് അ​വ​ന് തീ​ർ​ച്ച തോ​ന്നി. ക​വി​താ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും അ​വ​​ന്റെ വാ​യ​ന പ​ട​ർ​ന്നു.

പു​സ്ത​ക​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ വ​ലി​യ വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ​യൊ​ക്കെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ത്ത​രാ​മെ​ന്ന് പു​സ്ത​ക​ത്ത​ട്ടി​ലെ ര​മേ​ശ​നും വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലെ സെ​ക്ര​ട്ട​റി മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​നും പ​റ​ഞ്ഞ​താ​ണ്. അ​വ​ന് പ​ക്ഷേ, അ​തൊ​ന്നും സ്വീ​കാ​ര്യ​മാ​യി​ല്ല. ഇ​ത് താ​ൻ സ്വ​കാ​ര്യ​മാ​യി ന​ട​ത്തേ​ണ്ട അ​ന്വേ​ഷ​ണ​മാ​ണെ​ന്നും, ജീ​വി​ത​വു​മാ​യി താ​ൻ ന​ട​ത്തു​ന്ന പ​കി​ട​ക​ളി​യാ​ണി​തെ​ന്നും അ​വ​ൻ ക​രു​തി. ചി​ല​പ്പോ​ൾ അ​വ​ന് തോ​ന്നി​ക്കാ​ണും, വാ​യ​ന​യു​ടെ ലോ​ക​മാ​ണ് അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​​ന്റെ ലോ​ക​ത്തേ​ക്കാ​ൾ സ​ന്തോ​ഷ​ക​ര​മെ​ന്ന്. എ​ന്നാ​ലും, ഇ​പ്പോ​ഴും വാ​യ​ന​ക്കിട​യി​ൽ സീ​ൽ വെ​ച്ച ഒ​രു പേ​ജ് കാ​ണു​മ്പോ​ൾ അ​വ​​ന്റെ കൈ​വി​ര​ലു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു വി​റ പ​ട​രും.

പു​സ്ത​ക​ത്തി​​ന്റെ അ​ച്ച​ടി​ച്ച താ​ളി​ൽ സീ​ൽ പ​തി​ക്കു​ന്ന ലൈ​ബ്രേ​റി​യ​​ന്റെ മാ​ന​സി​കാ​വ​സ്ഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ജ​യ​ൻ സം​സാ​രി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ ആ ​പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന് മേ​ൽ സ്വ​ന്തം ഉ​ട​മ​സ്ഥാ​വ​കാ​ശം സ്ഥാ​പി​ക്കു​ക​യാ​ണോ? അ​തി​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഒ​ഴി​ഞ്ഞ പേ​ജി​ൽ മാ​ത്രം സീ​ൽ പ​തി​പ്പി​ക്കാ​മ​ല്ലോ. അ​തി​നു​മ​പ്പു​റം അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മേ​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ അ​യാ​ൾ പ്ര​തി​നി​ധാനംചെയ്യുന്ന വാ​യ​ന​ശാ​ല​യു​ടെ ആ​ധി​പ​ത്യം ഉ​റ​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണോ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​ത്? അ​തോ വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നു മേ​ലു​ള്ള മാ​ന​സി​ക ആ​ധി​പ​ത്യ​മാ​ണോ അ​യാ​ൾ​ക്ക് വേ​ണ്ട​ത്? സീ​ൽ വെ​ച്ച ശേ​ഷ​വും അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ തെ​ളി​ഞ്ഞു നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ ഉ​റ​പ്പി​ക്കു​മോ? എ​ന്നും അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ തെ​ളി​ച്ചം ത​​ന്റെ സീ​ൽ മ​ഷി​യേ​ക്കാ​ൾ മു​ന്നി​ട്ടുനി​ൽ​ക്കു​മെ​ന്ന വി​ശ്വാ​സം അ​യാ​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​കു​മോ?

അ​ജ​യ​നെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടശേ​ഷം വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള എ​​ന്റെ ഓ​രോ യാ​ത്ര​യും അ​വ​നെ കാ​ണാ​ൻ വേ​ണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നും ഞാ​നെ​ത്തു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ഒ​രു പു​സ്ത​ക​ത്തി​ൽ മു​ഴു​കി സ്ഥി​രം ഇ​രി​പ്പി​ട​ത്തി​ൽ അ​വ​നു​ണ്ടാ​വും. എ​ന്നാ​ൽ, പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​രു ദി​വ​സം അ​വ​ൻ അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​നാ​യി. വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ൽ കാ​ണാ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ആ​ദ്യം ഞാ​ൻ ക​രു​തി അ​വ​ന് വ​ല്ല അ​സു​ഖ​വു​മാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന്. പി​ന്നെ തു​ട​ർ​ച്ച​യാ​യ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​വ​​ന്റെ അ​സാ​ന്നി​ധ്യ​മു​ണ്ടാ​യ​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ മ​ദ​ന​ൻ ചേ​ട്ട​നോ​ടും പു​സ്ത​ക​ത്ത​ട്ടി​ലെ ര​മേ​ശ​നോ​ടും അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു. ര​ണ്ടാ​ൾ​ക്കും കൃ​ത്യ​മാ​യി അ​റി​യി​ല്ല. ചി​ത്തി​ര​ തി​രു​ന്നാ​ൾ വാ​യ​ന​ശാ​ല​ക്ക് ചു​റ്റു​മു​ള്ള വ​ഞ്ചി​യൂ​ർ പ്ര​ദേ​ശ​വും നി​ര​ത്തു​ക​ളു​മ​ട​ങ്ങി​യ തീ​രെ ചെ​റി​യ ലോ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്റേ​ത്. വാ​യ​ന​ശാ​ല​ക്കടു​ത്ത് മി​ൽ​മ സ്റ്റോ​ർ ന​ട​ത്തു​ന്ന അ​യ്യ​പ്പ​നോ​ടും, അ​വ​ൻ സ്ഥി​ര​മാ​യി പോ​കാ​റു​ള്ള ബാ​ല​​ന്റെ ക​ട​യി​ലും, ജോ​ലിചെ​യ്തി​രു​ന്ന ച​പ്പാ​ത്തി​ക്ക​ട​യി​ലു​മൊ​ക്കെ ഞാ​ൻ തെ​ര​ഞ്ഞ് ചെ​ന്നു. സ്വ​ന്തം നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പോ​വു​ക​യാ​ണെ​ന്നും, ഇ​നി തി​രി​ച്ച് വ​രി​ല്ലെ​ന്നും മാ​ത്രം ച​പ്പാ​ത്തി​ക്ക​ട​യി​ലെ ത​മി​ഴ് സ്ത്രീ​യോ​ട് അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

അ​ജ​യ​ൻ പോ​യ​തി​നുശേ​ഷ​വും വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള എ​​ന്റെ യാ​ത്ര ഞാ​ൻ മു​ട​ക്കി​യി​ല്ല. എ​ന്തോ, അ​വി​ടെ ചെ​ന്നി​രു​ന്ന് ഒ​ന്ന് ര​ണ്ട് പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ എ​ടു​ത്ത് മ​റി​ച്ചുനോ​ക്കാ​ൻ ഒ​രു ര​സം തോ​ന്നി. വെ​റു​തേ മ​റി​ച്ച് നോ​ക്ക​ൽ മാ​ത്രം. വാ​യ​ന​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല. പി​ന്നെ പ​ത്ര​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ഓ​ടി​ച്ചൊ​ന്ന് വാ​യി​ക്കും. അ​ജ​യ​ൻ പോ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഏ​താ​ണ്ട് ഒ​രു മാ​സ​ത്തി​നുശേ​ഷം പു​സ്ത​ക റാ​ക്കു​ക​ൾ നോ​ക്കി ന​ട​ന്ന്, ഇ​ട​ക്ക് കൈ​യിൽ ത​ട​ഞ്ഞ ഒ​രു പു​സ്ത​ക​മെ​ടു​ത്ത് ഞാ​ൻ വെ​റു​തേ പേ​ജു​ക​ളോ​ടി​ച്ചു. താ​ളു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽനി​ന്ന് നാ​ലാ​യി മ​ട​ക്കി​യ ഒ​രു ക​ട​ലാ​സ് താ​ഴെ വീ​ണു. പു​സ്ത​കം തി​രി​കെ വെ​ച്ച് ഞാ​നാ ക​ട​ലാ​സ് കൈ​യിലെ​ടു​ത്ത് തു​റ​ന്നു. അ​തൊ​രു ക​ത്താ​യി​രു​ന്നു, അ​ജ​യ​ൻ എ​നി​ക്കെ​ഴു​തി​യ​ത്. എ​​ന്റെ പേ​രോ അ​ജ​യ​​ന്റെ പേ​രോ അ​തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എ​ങ്കി​ലും, ഉ​ള്ള​ട​ക്കംകൊ​ണ്ട് ആ ​ര​ണ്ട് കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും എ​നി​ക്ക് വ്യ​ക്ത​മാ​യി.

ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു ആ ​ക​ത്ത്-

ഈ ​ലൈ​ബ്ര​റി​യി​ലെ മു​ഴു​വ​ൻ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളും ഞാ​ൻ വാ​യി​ച്ച് ക​ഴി​ഞ്ഞു. ത​നി​ക്ക​ടു​ക്കേ​ണ്ട ക​ര​യേ​തെ​ന്ന​റി​യാ​ത്ത നാ​വി​ക​നാ​ണ് ഞാ​ൻ. തേ​ടി​യി​റ​ങ്ങി​യ ക​ര​ക​ള​ല്ല ഞാ​ൻ ക​ണ്ട​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, ക​ണ്ടെ​ത്തി​യ ക​ര​ക​ൾ കാ​ണേ​ണ്ട​വ ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ൻ തെ​ര​ഞ്ഞ വി​ള​ക്കു​മാ​ട​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല എ​ന്നെ സ്വീ​ക​രി​ച്ച​ത്. എ​ന്നാ​ൽ അ​വ നീ​ട്ടി​യ തെ​ളി​ച്ച​ങ്ങ​ൾ എ​നി​ക്കു​ള്ള​വ ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കുമേ​ൽ സീ​ൽ പ​തി​ക്കു​ന്ന ലൈ​ബ്രേ​റി​യ​ന് അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ തെ​ളി​ഞ്ഞ് നി​ൽ​ക്കു​മെ​ന്ന വി​ശ്വാ​സ​മ​ല്ല ഉ​ള്ള​ത്. അ​വ​യോ​ടു​ള്ള പ​രി​പൂ​ർ​ണ നി​സ്സം​ഗ​ത​യാ​ണ് അ​യാ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ട​ത് ചെ​യ്യി​ക്കു​ന്ന​ത്. ഇ​പ്പോ​ൾ എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നു​ന്നു ഞാ​ന​ന്ന് ക​ണ്ട​ത് മ​റ്റൊ​രു ലൈ​ബ്ര​റി​യു​ടെ സീ​ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന്. എ​നി​ക്ക​ത് ക​ണ്ടെ​ത്തി​യേ മ​തി​യാ​കൂ. യാ​ത്ര തു​ട​രാ​ൻത​ന്നെ​യാ​ണ് എ​​ന്റെ തീ​രു​മാ​നം.

ബ​സി​ൽവെ​ച്ച് ക​ണ്ട പു​സ്ത​കം അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് അ​ജ​യ​ൻ മ​റ്റൊ​രു വാ​യ​ന​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്ക് ചേ​ക്കേ​റി​ക്കാ​ണു​മോ? എ​ങ്കി​ൽ, ഏ​ത് വാ​യ​ന​ശാ​ല? ഓ​ർ​മ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​നെ എ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ​യാ​ണ് ക​ളി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​തി​നെ​ക്കാ​ളു​മേ​റെ എ​നി​ക്ക് അ​തി​ശ​യം തോ​ന്നി​യ​ത് മ​റ്റൊ​രു കാ​ര്യ​ത്തി​ലാ​ണ്. എ​നി​ക്ക് വാ​യി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടി എ​ഴു​തി​യ ക​ത്ത് അ​ജ​യ​ൻ എ​ന്തി​നാ​ണ് ഏ​തോ ഒ​രു പു​സ്ത​ക​ത്തി​ൽ ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു വെ​ച്ച​ത്? വാ​യ​നാ​ശീ​ല​മി​ല്ലാ​ത്ത ഞാ​ൻ ആ ​പു​സ്ത​കം എ​ന്നെ​ങ്കി​ലും തു​റ​ക്കു​മെ​ന്ന് അ​വ​ൻ ക​രു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മോ? ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, ഈ ​ക​ത്ത് എ​നി​ക്ക് കി​ട്ട​ണ​മെ​ന്ന് ത​ന്നെ അ​വ​ന് നി​ർ​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​കി​ല്ല. ജീ​വി​ത​ത്തോ​ട് ത​ന്നെ പ​കി​ട​ക​ളി ന​ട​ത്തു​ന്ന​വ​നാ​ണ്. ഇ​ത്ത​രം യാ​ദൃ​ച്ഛിക​ത​ക​ളി​ൽ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന് വി​ശ്വാ​സം. ഇ​നി, ക​ത്ത് ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചുവെക്കാ​ൻ അ​വ​ൻ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ്ര​ത്യേ​ക​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ? അ​വ​ൻ തെ​ര​ഞ്ഞുകൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന, അ​വ​ൻ ക​ണ്ടെ​ത്തി​യ, ബ​സി​ൽ വെ​ച്ച് ക​ണ്ട അ​വ​​ന്റെ ജീ​വി​ത​പു​സ്ത​കം ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നോ അ​ത്? എ​നി​ക്കുവേ​ണ്ടി മ​റ്റെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും സൂ​ച​ന അ​വ​ന​തി​ൽ ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു വെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മോ? ക​ത്ത് കൈ​യിലെ​ടു​ത്ത ശേ​ഷം ആ ​പു​സ്ത​കം എ​വി​ടെ​യാ​ണ് തി​രി​ച്ചുവെ​ച്ച​തെ​ന്ന് ഞാ​ൻ ചി​ന്തി​ച്ചു. കൃ​ത്യ​മാ​യി ഓ​ർ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. എ​ന്നാ​ലും എ​നി​ക്ക​ത് ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്ക​ണം.