ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം ഉയർത്തുന്ന വെല്ലുവിളികൾ

എന്താണ്​ ടെക്​നോ-കാപിറ്റലിസം? എന്താണ്​ അത്​ വർത്തമാന ലോകക്രമത്തിൽ ഉയർത്തുന്ന വെല്ലുവിളികൾ? ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം രൂപപ്പെടുത്തിയ നിർബന്ധിത സാഹചര്യം സമൂഹത്തിന്റെ ധാർമിക അടിത്തറയെ തന്നെ പുനർനിർവചിക്കുന്നുണ്ടോ? -വിശകലനം.

ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം എന്നത് സമകാലിക സാമൂഹിക-സാംസ്കാരിക മാറ്റങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാനുള്ള ഒരു പ്രധാന ചട്ടക്കൂടാണ്. ആധുനികതയുടെ ഘട്ടത്തിൽ സമൂഹത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ഘടനയിൽ വിപണിയും രാഷ്ട്രവും കൂടുതൽ നിയന്ത്രണ ശക്തി നേടിയപ്പോൾ തന്നെയും മതം, കുടുംബം, സമുദായം തുടങ്ങിയവയൊക്കെ ഒരു നൈതിക ഇടനിലയായി (Mediation) നിലനിന്നിരുന്നു. എന്നാൽ, ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം എന്ന പുതിയ യാഥാർഥ്യം ഈ പരമ്പരാഗത ഇടനിലകളെ മറികടന്ന് വ്യക്തിയെ നേരിട്ട് സ്വാധീനിക്കുകയും അവന്റെ മൂല്യബോധത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുകയുംചെയ്യുന്ന ഒരു ശക്തിയായി മാറിയിരിക്കുന്നു. ഈ മാറ്റം സമൂഹത്തിന്റെ ധാർമിക അടിത്തറയെ തന്നെ പുനർനിർവചിക്കുകയും പരമ്പരാഗതമായ സദാചാര സങ്കൽപങ്ങളെ (Virtues) സാങ്കേതിക കഴിവുകളുടെ ഒരു പുതിയ രൂപത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യുകയുംചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഈ ലേഖനം ഈ പ്രതിഭാസത്തെ പരിശോധിക്കാനും അതിന്റെ സാമൂഹിക-നൈതിക പ്രത്യാഘാതങ്ങളെ വിശകലനം ചെയ്യാനുമുള്ളൊരു ശ്രമമാണ്.

ആധുനികതയും ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസവും

ആധുനികതയുടെ ഉദയത്തോടെ, വിപണിയും രാഷ്ട്രവും സമൂഹത്തിന്റെ പ്രധാന നിയന്ത്രണ ശക്തികളായി മാറി. എന്നാൽ, ഈ ഘട്ടത്തിൽ മതവും കുടുംബവുംപോലുള്ള സ്ഥാപനങ്ങൾ ഒരുതരത്തിൽ നൈതിക ഇടനിലക്കാരായി പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു. അവ വ്യക്തിയുടെ ധാർമികബോധത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ നിർണായക പങ്കുവഹിക്കുകയും വിപണിയുടെയും രാഷ്ട്രത്തിന്റെയും അമിതമായ ഇടപെടലുകളിൽനിന്ന് വ്യക്തിയെ ഭാഗികമായി സംരക്ഷിക്കുകയുംചെയ്തു. ഉദാഹരണത്തിന്, മതം ആത്മീയ മാർഗനിർദേശങ്ങളിലൂടെയും കുടുംബം സാമൂഹിക മൂല്യങ്ങളുടെ പരിപോഷണത്തിലൂടെയും വ്യക്തിയുടെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു സന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ, ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം ഈ ഇടനിലകളെ പൂർണമായും ഒഴിവാക്കി, വ്യക്തിയുമായി നേരിട്ട് ഇടപെടുന്ന ഒരു സംവിധാനമായി മാറി.

ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസത്തിന്റെ പ്രധാന സവിശേഷത അതിന്റെ മീഡിയേഷനുകളില്ലാത്ത സമീപനമാണ്. അൽഗോരിതങ്ങൾ, ഡിജിറ്റൽ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകൾ, വ്യക്തിഗത ഡേറ്റ എന്നിവയിലൂടെ അത് വ്യക്തിയുടെ താൽപര്യങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കുക മാത്രമല്ല, അവയെ രൂപപ്പെടുത്തുകയും ക്രമീകരിക്കുകയുംചെയ്യുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയിൽ, പരമ്പരാഗതമായ സദാചാര സങ്കൽപങ്ങൾ പശ്ചാത്തലത്തിലേക്ക് മാറുകയും, പകരം സാങ്കേതിക കഴിവുകളും വിപണി-നിർണിത മൂല്യങ്ങളും മുൻനിരയിലേക്ക് വരുകയുംചെയ്യുന്നു. ഇത് ഒരു പുതിയതരം ‘വെർച്യൂ’ (Virtue) നിർമിക്കുന്നതിന് കാരണമാകുന്നു. എന്നാൽ, ഈ വെർച്യൂ പരമ്പരാഗത ധാർമികതയിൽനിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, സാങ്കേതികതയുടെയും വിപണിയുടെയും ലോജിക്കിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്.

ഡിജിറ്റൽ സാംസ്കാരിക നായകന്മാർ

ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രകടമായ പ്രതിഫലനങ്ങളിലൊന്ന് ഡിജിറ്റൽ യുഗത്തിലെ സാംസ്കാരിക നായകന്മാരുടെ ഉദയമാണ്. ഡോണൾഡ് ട്രംപ്, ഇലോൺ മസ്ക് തുടങ്ങിയ വ്യക്തികൾ ഈ പ്രതിഭാസത്തിന്റെ ഉത്തമ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. ഇവർ പരമ്പരാഗത രാഷ്ട്രീയ ഘടനകളെയും സാമൂഹിക സ്ഥാപനങ്ങളെയും മറികടന്ന്, ഒരു പുതിയതരം ‘മൂല്യങ്ങൾ’ ആവിഷ്കരിക്കുന്നു. എന്നാൽ, ഈ മൂല്യങ്ങൾ ദാർശനികമോ ധാർമികമോ അല്ല, മറിച്ച് സാങ്കേതികതയുടെയും വിപണിയുടെയും യുക്തിയിൽ അധിഷ്ഠിതമാണ്.

അനൗപചാരികത, കൃത്യത, കരുത്ത് തുടങ്ങിയ ഗുണങ്ങൾ ഇവരുടെ ജനപ്രിയതയുടെ അടിസ്ഥാനമായി മാറുന്നു. ഇവിടെ, വെർച്യൂ എന്നത് ഒരു ആന്തരിക ധാർമിക ഗുണമായി നിലനിൽക്കുന്നതിന് പകരം, ഒരു ബാഹ്യ പ്രകടനമായി -അതായത്, സാങ്കേതിക കഴിവായി- പരിണമിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഇലോൺ മസ്കിന്റെ കമ്പനികളായ ടെസ്‌ലയും സ്‌പേസ്‌ എക്‌സും സാങ്കേതിക നവീകരണത്തിന്റെ മാതൃകകളായി കാണപ്പെടുന്നു. അവയുടെ വിജയം പരമ്പരാഗത ധാർമിക മൂല്യങ്ങളെ ആശ്രയിക്കുന്നില്ല, മറിച്ച് വിപണിയിലെ മത്സരക്ഷമതയെയും സാങ്കേതിക മികവിനെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് അത് നിലകൊള്ളുന്നത്. അതുപോലെ, ഡോണൾഡ് ട്രംപിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ശൈലി പരമ്പരാഗത രാഷ്ട്രീയ മര്യാദകളെ തകർത്ത്, ഒരുതരം അനൗപചാരികതയും കരുത്തുമാണ് ആഘോഷിക്കുന്നത്. ഈ വ്യക്തികൾ ഡിജിറ്റൽ മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ തങ്ങളുടെ സ്വാധീനം വ്യാപിപ്പിക്കുകയും, ഒരു പുതിയതരം ടെക്നോ-വെർച്യൂ സ്ഥാപിക്കുകയുംചെയ്യുന്നു.

മതവും ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസവും

മതസംസ്കാരങ്ങളും ഈ മാറ്റത്തിന് വിധേയമാകുന്നുണ്ട്. പരമ്പരാഗതമായി, മതം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന വ്യവഹാരം ആത്മീയ പരിശീലനത്തിന്റെയും ധാർമിക മാർഗനിർദേശത്തിന്റെയും ഒരു മണ്ഡലമായിട്ടാണ് മനസ്സിലാക്കപ്പെടാറുള്ളത്. എന്നാൽ, ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ, മതനൈതികതയിൽപോലും കരുത്തും പ്രകടനക്ഷമതയുംപോലുള്ള മൂല്യങ്ങൾ ശക്തമായി ഉയർന്നുവരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, മുസ്‌ലിം യുവാക്കൾക്കിടയിൽ ആൻഡ്രൂ ടേറ്റിന്റെ സ്വാധീനം ഒരു ഗൗരവമായ പഠനവിഷയമാണ്. നാഗരികമായ ഭാവനകളെ പങ്കുവെക്കുന്ന ലോകവീക്ഷണമാണ് ഇസ്‌ലാം എന്നത് ഇവിടെ പ്രധാനമായും പ്രസ്താവ്യമായൊരു കാര്യമാണ്. ടേറ്റ് ഒരു മതപ്രഭാഷകനോ ഇസ്‌ലാമിക പണ്ഡിതനോ ഒന്നുമല്ല, പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശക്തി, ആത്മവിശ്വാസം, സാമ്പത്തികവിജയം എന്നിവയെ ആഘോഷിക്കുന്ന ശൈലി മുസ്‌ലിം യുവാക്കളെ ആകർഷിക്കുന്നു.

ഇവിടെ, ഇസ്‌ലാമിന്റെ പരമ്പരാഗത മൂല്യമായ തഖ്‌വ (ദൈവഭക്തി) ആത്മീയ ബോധത്തിന്റെ പ്രതീകമായിരിക്കുന്നതിന് പകരം, ശാരീരികവും സാമ്പത്തികവുമായ ബലത്തിന്റെ ഒരു പ്രകടനമായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്ന സ്ഥിതിവിശേഷമാണുള്ളത്. ഈ മാറ്റം മതത്തിന്റെ ആന്തരിക ഘടനയെതന്നെ പുനർനിർമിക്കുന്നു. ആത്മീയ പരിശീലനത്തിന്റെ ഇടവും നാഗരിക ഭാവനയെ പങ്കുവെക്കുന്നതുമായ ഇടമായിരിക്കുന്നതിന് പകരം, വിപണിയുടെ ഇടപെടലുകളിലൂടെ സ്വയം സാധൂകരിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു സാംസ്കാരിക ശക്തിയായി ഇസ്‌ലാം ഇവിടെ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയിൽ, മതപരമായ വെർച്യൂസ് പരമ്പരാഗത അർഥത്തിൽനിന്ന് വ്യതിചലിക്കുകയും ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസ്റ്റ് ലോജിക്കിന് അനുസൃതമായി പുനർനിർവചിക്കപ്പെടുകയുംചെയ്യുന്നു.

ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസത്തിന്റെ നിർബന്ധിത സാഹചര്യം

ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം ഒരു നിർബന്ധിത സാഹചര്യമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നതാണ് ഈ മാറ്റങ്ങളുടെ കാതൽ. പരമ്പരാഗതമായി, വലിയ കേന്ദ്രീകൃത സ്ഥാപനങ്ങൾ നിയന്ത്രണങ്ങൾ നടപ്പാക്കിയാണ് സമൂഹത്തെ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നത്. എന്നാൽ, ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം അൽഗോരിതങ്ങൾ, ഡിജിറ്റൽ മാധ്യമങ്ങൾ, വ്യക്തിഗത ആനുകൂല്യങ്ങൾ എന്നിവയിലൂടെ വ്യക്തിയെ അതിന്റെ ‘വെർച്യൂസി’ലേക്ക് ആകർഷിക്കുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയിൽ, മത-സാമൂഹിക സംവിധാനങ്ങൾക്ക് അവയുടെ പരമ്പരാഗത പ്രതിരോധ മാർഗങ്ങൾ നിലനിർത്താൻ കഴിയാതെ വരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, സോഷ്യൽ മീഡിയ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകൾ വ്യക്തികളുടെ താൽപര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കി, അവർക്ക് അനുയോജ്യമായ ഉള്ളടക്കം നൽകുന്നതിലൂടെ, പരമ്പരാഗത മൂല്യങ്ങളെ മറികടക്കുന്ന ഒരു പുതിയ യാഥാർഥ്യം സൃഷ്ടിക്കുന്നു.

ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം, സമകാലിക സമൂഹത്തിൽ ഒരു നിർബന്ധിത ശക്തിയായാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. പരമ്പരാഗതമായി, വലിയ കേന്ദ്രീകൃത സ്ഥാപനങ്ങൾ നിയന്ത്രണങ്ങൾ നടപ്പാക്കിയാണ് സമൂഹത്തെ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നത്. എന്നാൽ, ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം അൽഗോരിതങ്ങൾ, ഡിജിറ്റൽ മാധ്യമങ്ങൾ, വ്യക്തിഗത ആനുകൂല്യങ്ങൾ എന്നിവയിലൂടെ വ്യക്തിയെ അതിന്റെ വെർച്യൂസിലേക്ക് ആകർഷിക്കുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയിൽ അൽഗോരിതങ്ങൾ, ഡിജിറ്റൽ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകൾ, വ്യക്തിഗത ഡേറ്റ എന്നിവയിലൂടെ വ്യക്തിയുടെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുക മാത്രമല്ല, അവയെ ക്രമീകരിക്കുകയും പുനർനിർമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് ഒരു നിർബന്ധിത സാഹചര്യത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു, കാരണം വ്യക്തിക്ക് ഈ സ്വാധീനത്തിൽനിന്ന് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം പലപ്പോഴും പരിമിതമാണ്. ഈ നിർബന്ധിത സ്വഭാവത്തിന്റെ സവിശേഷതകൾ നോക്കാം

അൽഗോരിതമിക് സ്വാധീനം: ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസത്തിന്റെ കാതലായ ഒരു ഘടകം അൽഗോരിതങ്ങളാണ്. സോഷ്യൽ മീഡിയ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകൾ, ഓൺലൈൻ മാർക്കറ്റുകൾ, സ്ട്രീമിങ് സേവനങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം വ്യക്തികളുടെ ഓൺലൈൻ പെരുമാറ്റം, തിരയൽ ചരിത്രം, ഇടപെടലുകൾ എന്നിവ വിശകലനംചെയ്ത് അവർക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാവുന്ന ഉള്ളടക്കം അവതരിപ്പിക്കുന്നു. ഈ പ്രക്രിയ, ‘പേഴ്‌സനലൈസേഷൻ’ എന്ന പേര് നൽകി ആഘോഷിക്കപ്പെടുമെങ്കിലും, വ്യക്തിയുടെ ചിന്താഗതിയെ ഒരു പ്രത്യേക ദിശയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ഒന്നായാണ് ഇത് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു വ്യക്തി ഒരു പ്രത്യേക വിഷയത്തിൽ താൽപര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചാൽ, അൽഗോരിതങ്ങൾ ആ വിഷയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കൂടുതൽ ഉള്ളടക്കം നിരന്തരം നൽകി, അവന്റെ ലോകവീക്ഷണത്തെ ഒരു ‘ഫിൽട്ടർ ബബിളി’ലേക്ക് തളച്ചിടുന്നു.

വ്യക്തിഗത ആനുകൂല്യങ്ങളുടെ ആകർഷണം: ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം വ്യക്തികളെ അവരുടെ വ്യക്തിഗത താൽപര്യങ്ങൾക്കും ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും അനുസൃതമായ ആനുകൂല്യങ്ങൾ വാഗ്ദാനംചെയ്താണ് ആകർഷിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഓൺലൈൻ ഷോപ്പിങ് പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകൾ ഉപഭോക്താക്കൾക്ക് അവർക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാവുന്ന ഉൽപന്നങ്ങൾ ശിപാർശ ചെയ്യുകയും, ഡിസ്കൗണ്ടുകളോ പ്രത്യേക ഓഫറുകളോ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് വ്യക്തിയെ തുടർച്ചയായി ഉപഭോഗത്തിന്റെ ഒരു ചക്രത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നു. ഈ ആനുകൂല്യങ്ങൾ, ഉപരിതലത്തിൽ വ്യക്തിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നതായി തോന്നുമെങ്കിലും, യഥാർഥത്തിൽ അവ വിപണിയുടെ ലോജിക്കിന് വ്യക്തിയെ കൂടുതൽ വിധേയനാക്കുന്നു.

പരമ്പരാഗത ഇടനിലകളുടെ ദുർബലപ്പെടുത്തൽ: മതം, കുടുംബം, സമുദായം തുടങ്ങിയ പരമ്പരാഗത ഇടനിലകൾ ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ അവയുടെ നൈതിക അധികാരം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, പരമ്പരാഗതമായി മതസ്ഥാപനങ്ങൾ വ്യക്തികൾക്ക് ധാർമിക മാർഗനിർദേശം നൽകിയിരുന്നെങ്കിൽ, ഇന്ന് ഡിജിറ്റൽ മാധ്യമങ്ങൾ വഴി വ്യക്തികൾക്ക് നേരിട്ട് പ്രചോദനാത്മകമോ പ്രലോഭനാത്മകമോ പ്രകോപനാത്മകമോ ആയ ഉള്ളടക്കം ലഭ്യമാകുന്നു. ഇത് മതത്തിന്റെ പരമ്പരാഗത ആന്തരിക ഘടനയെപ്പോലും പുനർനിർമിക്കുന്നു, അവിടെ ധാർമിക മൂല്യങ്ങൾക്ക് പകരം പ്രകടനക്ഷമതയും ശക്തിയും പോലുള്ള ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസ്റ്റ് മൂല്യങ്ങൾ മുൻനിരയിലേക്ക് വരുന്നു.

നിരന്തരമായ നിരീക്ഷണവും നിയന്ത്രണവും

ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം വ്യക്തിയുടെ ഓരോ പ്രവർത്തനവും നിരീക്ഷിക്കുകയും അതിനെ ഡേറ്റയായി പരിവർത്തനംചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ ഡേറ്റ ഉപയോഗിച്ച്, വ്യക്തിയുടെ പെരുമാറ്റത്തെ പ്രവചിക്കാനും നിയന്ത്രിക്കാനും സാധിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, സോഷ്യൽ മീഡിയ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകൾ ഒരു വ്യക്തിയുടെ ലൈക്കുകൾ, കമന്റുകൾ, ഷെയറുകൾ എന്നിവ വിശകലനംചെയ്ത്, അവന്റെ മാനസികാവസ്ഥ, രാഷ്ട്രീയ വീക്ഷണങ്ങൾ, ഉപഭോഗ ശീലങ്ങൾ എന്നിവ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ഈ വിവരങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച്, അവനെ കൂടുതൽ ഇടപെടുത്തുന്ന ഉള്ളടക്കം നൽകി, അവന്റെ പെരുമാറ്റത്തെ സൂക്ഷ്മമായി നിയന്ത്രിക്കുന്നു. ഈ നിരന്തര നിരീക്ഷണം വ്യക്തിയെ ഒരു ‘നിയന്ത്രിത സ്വാതന്ത്ര്യ’ത്തിന്റെ ചട്ടക്കൂടിനുള്ളിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ നിർബന്ധിതനാക്കുന്നു.

ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം രൂപപ്പെടുത്തിയ ഈ നിർബന്ധിത സാഹചര്യം സമൂഹത്തിന്റെ ധാർമിക അടിത്തറയെ തന്നെ പുനർനിർവചിക്കുന്നു. ആന്തരിക ഗുണങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി നിർമിക്കപ്പെട്ട ധാർമികതയും സദാചാരവും (Virtues) -ഉദാഹരണത്തിന്, സത്യസന്ധത, കരുണ, ദൈവഭക്തി തുടങ്ങിയ ഗുണങ്ങളെ ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം ബാഹ്യ പ്രകടനങ്ങളായി -അതായത്, സാങ്കേതിക കഴിവുകൾ, വിപണിയിലെ മത്സരക്ഷമത, ഡിജിറ്റൽ സ്വാധീനം തുടങ്ങിയവയായി പരിവർത്തനംചെയ്യുന്നു. ഇത് വ്യക്തികളെ, അവരുടെ ആന്തരികമൂല്യങ്ങളെ പരിഗണിക്കുന്നതിന് പകരം, ബാഹ്യമായ ‘വിജയ’ത്തിന്റെ മാനദണ്ഡങ്ങളാൽ വിലയിരുത്താൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. കൂടാതെ, ഈ നിർബന്ധിത സാഹചര്യം വ്യക്തിയുടെ സ്വയംഭരണത്തെ (Autonomy) ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നു. വ്യക്തി തന്റെ തീരുമാനങ്ങൾ സ്വതന്ത്രമായി എടുക്കുന്നുവെന്ന് കരുതുമ്പോൾപോലും, അൽഗോരിതങ്ങളും ഡിജിറ്റൽ സംവിധാനങ്ങളും അവന്റെ ചിന്തകളെയും തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളെയും സൂക്ഷ്മമായി നിർണയിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു യുവാവ് സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ ആൻഡ്രൂ ടേറ്റിനെപ്പോലുള്ള വ്യക്തികളുടെ കണ്ടന്റുകൾ കാണുമ്പോൾ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെയും വിജയത്തിന്റെയും സങ്കൽപങ്ങൾ ഈ വ്യക്തികളുടെ പ്രകടനക്ഷമതയാൽ രൂപപ്പെടുത്തപ്പെടുന്നു. ഇത് പരമ്പരാഗത ധാർമികമൂല്യങ്ങളിൽനിന്ന് വ്യതിചലിക്കുന്ന ഒരു പുതിയ ‘ടെക്നോ-വെർച്യൂ’വിന്റെ സ്വീകരണത്തിന് കാരണമാകുന്നു.

നേരിടേണ്ട വെല്ലുവിളികൾ

ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസത്തിന്റെ ഈ നിർബന്ധിത സാഹചര്യം, മതസ്ഥാപനങ്ങൾ, കുടുംബങ്ങൾ, വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ തുടങ്ങിയവക്ക് അവരുടെ പരമ്പരാഗത പ്രതിരോധ മാർഗങ്ങൾ നിലനിർത്തുന്നതിന് വലിയ വെല്ലുവിളി ഉയർത്തുന്നു. ഈ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് വ്യക്തികളെ ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസ്റ്റ് ലോജിക്കിന്റെ ആകർഷണത്തിൽനിന്ന് സംരക്ഷിക്കണമെങ്കിൽ, അവർ പുതിയ തന്ത്രങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്. മതസ്ഥാപനങ്ങൾ ഡിജിറ്റൽ മാധ്യമങ്ങളെ ഉപയോഗിച്ച് പരമ്പരാഗത മൂല്യങ്ങളെ ആകർഷകമായ രീതിയിൽ അവതരിപ്പിക്കുകയോ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ വിമർശനാത്മക ചിന്തയും ഡിജിറ്റൽ സാക്ഷരതയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.

 ഡോണൾഡ് ട്രംപ്, ആൻഡ്രൂ ടേറ്റ്, ഇലോൺ മസ്ക്         

ഇത് കേവലമായ സ്വീകരണ-നിരാകരണ യുക്തികളെ മറികടന്നുകൊണ്ട് ദൈവശാസ്ത്രപരമായ അടിത്തറകളിൽനിന്നുകൊണ്ട് തന്നെ ഇത്തരം സന്ദർഭങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കാനുള്ള ശേഷി നേടിയെടുക്കുക എന്നതിലേക്ക് മത, സാമൂഹിക മണ്ഡലങ്ങളിലൊക്കെ പ്രവർത്തിക്കുന്ന പണ്ഡിതന്മാരുടെ അടിയന്തര ശ്രദ്ധയിലുണ്ടാവേണ്ടുന്ന കാര്യംകൂടിയാണ്. അഥവാ ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, മതസ്ഥാപനങ്ങൾക്കും സാമൂഹിക പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്കും ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസ്റ്റ് ലോജിക്കിനെ അഭിമുഖീകരിച്ച് ഒരു ‘പുതിയ’ വെർച്യൂസിന്റെ സംസ്കാരം നിർമിക്കേണ്ടതുണ്ട്. പരമ്പരാഗത മൂല്യങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടാതെ, എന്നാൽ, സാങ്കേതികതയുടെയും വിപണിയുടെയും യാഥാർഥ്യങ്ങളെ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു സമീപനം ഇവിടെ അനിവാര്യമാണ്.

അതായത്, ‘നല്ലൊരു ജീവിതം’ എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഭാവനകളെ പുനർനിർവചിക്കുകയും വ്യക്തിഗത പ്രകടനങ്ങളെ വെർച്യൂസായി പുനരവതരിപ്പിക്കുന്ന ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസ്റ്റ് ലോജിക്കിനെ അല്ലെങ്കിൽ ഡിജിറ്റാലിറ്റി ഉണ്ടാക്കുന്ന ജീവിതരീതിയെ (Form of life) മറികടക്കുന്ന, ഒരു ബോധനശാസ്ത്രം വികസിപ്പിക്കുകയും വേണം. ഇതിനായി, എല്ലാ സാമൂഹിക സ്ഥാപനങ്ങളും ^മതം, കുടുംബം, വിദ്യാഭ്യാസം-വെർച്യൂസിനെ നട്ടുവളർത്തുന്ന ഇടങ്ങളായി പരിവർത്തനംചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. ടെക്നോ-കാപിറ്റലിസം സൃഷ്ടിക്കുന്ന നൈതിക പ്രതിസന്ധിയെ അതിജീവിക്കാൻ, സാങ്കേതികതയെയും വിപണിയെയും ധാർമികമായി നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഒരു പുതിയ ചട്ടക്കൂട് ആവശ്യമാണ്. ഈ ചട്ടക്കൂട് വ്യക്തിയെ കേവലം ഒരു സാങ്കേതിക ഉപകരണമായി കാണുന്നതിന് പകരം, അവന്റെ ആന്തരിക മൂല്യങ്ങളെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതിന് ഊന്നൽ നൽകണം.