രൂപേഷിന്റെ നോവല്‍ ഉയര്‍ത്തുന്ന രാഷ്ട്രീയ സമസ്യകള്‍

ജയിലിൽ ​െവച്ചെഴുതിയ നോവൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ അനുമതി നൽകാത്തതിനെതിരെ മാവോവാദി നേതാവ്​ രൂപേഷ്​ നടത്തിയ നിരാഹാര സമരം വിജയകരമായി അവസാനിച്ചു. പക്ഷേ, നോവലും അതിനുവേണ്ടി നടത്തിയ സമരവും ഗൗരവമായ ചിന്തയും ചർച്ചയും ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന്​ ലേഖകൻ.

കേരളത്തിലെ വിയ്യൂർ സെൻട്രൽ ജയിലിൽ തടവിൽ കഴിയുന്ന മാവോവാദി നേതാവായ രൂപേഷ്, തന്റെ പുതിയ നോവലിന്റെ പ്രസിദ്ധീകരണത്തിന് ജയിൽ അധികൃതർ അനുമതി നൽകാത്തതിൽ പ്രതിഷേധിച്ച് അനിശ്ചിതകാല നിരാഹാര സമരം നടത്തുകയും അനുമതി നല്‍കാമെന്ന ഉറപ്പിന്മേല്‍ നിരാഹാരം അവസാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. നോവലിന്റെ കൈയെഴുത്തുപ്രതി നിലവിൽ പ്രചാരത്തിലുണ്ട്, രൂപേഷിനെ പിന്തുണച്ചുള്ള സോഷ്യൽ മീഡിയ പോസ്റ്റുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ നിരവധി പ്രമുഖ എഴുത്തുകാർ ഇത് വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. തടവിലായിരിക്കുമ്പോഴുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ സാഹിത്യ ശ്രമമല്ല ഇത്; ‘വസന്തത്തിലെ പൂമരങ്ങൾ’ എന്നും ‘മാവോയിസ്റ്റ്’ എന്നും രണ്ട് തലക്കെട്ടുകളിൽ കേരളത്തിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു നോവൽ അദ്ദേഹം മുമ്പ് എഴുതിയിട്ടുണ്ട്.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ കൃതിയായ ‘ബന്ധിതരുടെ ഓർമക്കുറിപ്പുകൾ’ സമകാലിക യാഥാർഥ്യങ്ങളെ പ്രതിധ്വനിപ്പിക്കുന്ന, പ്രത്യേകിച്ച് സ്റ്റാൻ സ്വാമിയുടെ തടവ് ജീവിതത്തിന്റെ ഓർമകൾ ഉണർത്തുന്ന ആഴമേറിയ ഒരു രാഷ്ട്രീയ അന്യാപദേശ കഥയാണ്. നിയമവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ (തടയൽ) നിയമം (യു.എ.പി.എ) പ്രകാരം വാർധക്യത്തിൽ തടവിലാക്കപ്പെട്ട ഒരു പ്രശസ്ത കവി കടന്നുപോകുന്ന വേദനാജനകമായ ജീവിതയാത്രയാണ് ഈ നോവൽ പിന്തുടരുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജാമ്യാപേക്ഷയുടെ നിയമനടപടികളുടെ വിശദമായ പ്രതിപാദനം –നമ്മുടെ കാലത്തെ രാഷ്ട്രീയ കാലാവസ്ഥയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതും ഒരു എഴുത്തുകാരൻ എന്ന നിലയിൽ രൂപേഷിന്റെ സർഗാത്മകമായ ആഴത്തെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നതുമാണ്.

ഇന്ത്യപോലുള്ള ഒരു ജനാധിപത്യ രാഷ്ട്രത്തിലെ ജയിൽ, സമൂഹത്തിൽനിന്ന് വേർപെട്ട ഒറ്റപ്പെട്ട സ്ഥാപനമല്ല; മറിച്ച്, അത് അതിന്റെ ഘടനകൾക്കുള്ളിൽ ഉൾച്ചേർന്നതും നീതി, കുറ്റം, ശിക്ഷ എന്നിവയുടെ സങ്കീർണതകളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതുമാണ്. ജയിൽ സംവിധാനം അതിന്റെ മതിലുകൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് വ്യാപിക്കുകയും വിശാലമായ സാമൂഹിക, രാഷ്ട്രീയ ചലനാത്മകതയെ സ്വാധീനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. എഴുതാനും പ്രസിദ്ധീകരിക്കാനുമുള്ള തടവുകാരുടെ അവകാശം കേവലം വ്യക്തിഗത ആവിഷ്കാരത്തിന്റെ പ്രശ്നമല്ല, മറിച്ച് ശിക്ഷയുടെ മാനുഷിക മാനത്തെ തിരിച്ചറിയുന്നതിലും അതിന്റെ ആപേക്ഷിക സ്വഭാവം അംഗീകരിക്കുന്നതിലും നിർണായകമായ ഒരു സൂചകമാണ്. ആത്മപ്രതിഫലനം, പ്രതിരോധം, സ്വയം പുനരധിവാസം എന്നിവക്കുള്ള ശക്തമായ ഉപകരണമായും എഴുത്ത് പ്രവർത്തിക്കുന്നു. കൂടാതെ, തടവുകാർക്ക് അവരുടെ ചിന്തകൾ ലോകവുമായി പങ്കിടാനുള്ള അവസരം നിഷേധിക്കുന്നത് അവരുടെ ശിക്ഷയുടെ നിയമാനുസൃതമായ ഭാഗമല്ല.

സമകാലിക സമൂഹത്തിൽ കാഫ്കയുടെ ‘ദി ട്രയൽ’ ആഘോഷിക്കുന്നത് എത്ര ഉപരിപ്ലവമായാണ് എന്ന് തെളിയിക്കുന്ന സംഭവം കൂടിയാണിത്. കാഫ്കയെക്കുറിച്ച് സെമിനാറുകളും പ്രഭാഷണങ്ങളും നടക്കുകയും എന്നാല്‍ നിരന്തരം കാഫ്കെസ്ക് യാഥാർഥ്യത്തിൽ ജീവിക്കുന്നവരെ നിശ്ശബ്ദരാക്കുന്നതിനോട് നിസ്സംഗത പുലര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുന്ന വൈരുധ്യം രൂപേഷിന്റെ നോവൽ നേരിടാൻ ശ്രമിക്കുന്ന സമകാലിക സമൂഹത്തിന്റെ ഒരു അടിസ്ഥാന കാപട്യത്തെ തുറന്നുകാട്ടുന്നുണ്ട്.

അങ്ങേയറ്റം അസംബന്ധജടിലമായ കാരണങ്ങള്‍ ചുമത്തി ഒരു പ്രമുഖ കവിയെ അറസ്റ്റുചെയ്യുന്നതും തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടാവുന്ന ജയിൽ അനുഭവങ്ങളുടെയും തീവ്രമായ ആഖ്യാനവുമാണ് ഈ നോവലിന്റെ കാതൽ. വ്യവസ്ഥയുടെ നിരന്തര വിമർശകനായ കവി, ഏകപക്ഷീയമായതും മനുഷ്യത്വരഹിതവുമായ ഒരു നീതിന്യായ, ശിക്ഷാ സംവിധാനത്തിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നതിന്‍റെ ആഖ്യാനം ഒന്നിലധികം തലങ്ങളിലായാണ് നോവലില്‍ വികസിക്കുന്നത്.

കസ്റ്റഡിയിലെ കവിയുടെ പോരാട്ടം, ജയിൽ അധികാരികളുടെ കൈകളിൽ അദ്ദേഹം അനുഭവിക്കുന്ന നിന്ദാപമാനങ്ങൾ, ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ വ്യത്യസ്ത മനോഭാവങ്ങൾ, സമീപനങ്ങള്‍ –ഇതെല്ലാം നോവലിൽ ഉജ്ജ്വലമായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവരിൽ ചിലർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികളെ അംഗീകരിക്കുകയും അഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ മറ്റുള്ളവർ ഏതൊരു സാധാരണ കുറ്റവാളിയെയുംപോലെ അവജ്ഞയോടെ പെരുമാറുന്നു. വാർധക്യത്തിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശാരീരിക ബലഹീനതകളും അദ്ദേഹത്തിന്റെ മോചനം ഉറപ്പാക്കാനുള്ള ചെറുമകളുടെ തീവ്രശ്രമങ്ങളും നോവലിലെ മറ്റൊരു പ്രധാന ഇഴയായി മാറുന്നു. ഓർമകളിലൂടെയും ഫ്ലാഷ്‌ബാക്കുകളിലൂടെയും, കവി ബഹുമാനിക്കപ്പെടുകയും സ്നേഹിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്ത നിമിഷങ്ങളെ നോവല്‍ ഓര്‍ത്തെടുക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അറസ്റ്റിനുശേഷമുള്ള അപമാനിത ജീവിതത്തെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബൗദ്ധികവും കലാപരവുമായ മുൻകാല ഔന്നത്യങ്ങളുമായി താരതമ്യംചെയ്യുന്നു.

ജയിലില്‍ നടപ്പിലാക്കപ്പെടുന്ന വ്യവസ്ഥാപിതമായ ക്രൂരതകളെ തുറന്നുകാട്ടുകയും തടവുകാരുടെ നിരന്തരമായ അപമാനവീകരണം, അവർ അനുഭവിക്കുന്ന മാനസികവും ശാരീരികവുമായ പീഡനങ്ങൾ, ജയിൽ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ ഇഷ്ടാനുസരണമുള്ള നഗ്ന പരിശോധനകള്‍ എന്നിവ ഉൾപ്പെടെ ജയില്‍ എന്ന അധോലോകത്തില്‍ തടവുകാര്‍ നേരിടുന്ന മനുഷ്യവിരുദ്ധമായ അപമാനങ്ങള്‍ ഈ നോവല്‍ തുറന്നുകാട്ടുന്നു.

തടവിലാക്കപ്പെട്ട കവി ജാമ്യാപേക്ഷ ഫയൽ ചെയ്യുമ്പോൾ നോവൽ അതിന്റെ ഏറ്റവും തീവ്രമായ ഘട്ടത്തിലെത്തുന്നു. ഇത് സമ്മർദമേറിയ ഒരു നിയമപോരാട്ടത്തിന് തുടക്കമാവുകയാണ്. ജയിൽ അധികൃതർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ താൽക്കാലിക മോചനത്തെപ്പോലും ശക്തമായി എതിർക്കുന്നതോടെ ഈ നടപടിക്രമങ്ങൾ വലിയ രാഷ്ട്രീയ പോരാട്ടത്തിന്റെ മാനമാർജിക്കുന്നു. നീതി, ശിക്ഷ, നിയമവ്യവസ്ഥ എന്നിവയുടെ ഇരുണ്ട യാഥാർഥ്യങ്ങളെ മറ്റൊരു മലയാള നോവലിലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത തീവ്രതയോടെ, ശക്തിയോടെ ഈ നോവല്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നു.

നായകൻ അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിൽ പ്രശസ്തനായ സാഹിത്യകാരനും സാഹിത്യ അക്കാദമിയുടെ മുൻ ഭാരവാഹിയും, സാഹിത്യത്തിന് നൽകിയ സംഭാവനകൾക്ക് നിരവധി അവാർഡുകൾ നേടിയയാളുമാണ്. എന്നാല്‍ നോവലിൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ അറസ്റ്റ് പൂർണമായും ദുർബലവും രാഷ്ട്രീയ പ്രേരിതവുമായ ഒരു പരിസരത്തുനിന്നാണ് ഉടലെടുക്കുന്നത്. ഇത്രയും ശക്തനായ, ജനങ്ങളുടെ ജിഹ്വയായ ഒരു സാംസ്കാരിക പ്രവര്‍ത്തകനെപ്പോലും നിസ്സാരനാക്കുന്ന ദുര്‍വ്യവസ്ഥയാണിത്‌. മാവോയിസ്റ്റ് പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ മുന്നണി സംഘടനയാണെന്ന് സംശയിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു സംഘടനയുമായി ബന്ധമുണ്ടെന്ന് ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന ഝാർഖണ്ഡിൽനിന്നുള്ള സന്താലി കവിയായ മുർമുവിന്റെ അറസ്റ്റുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് കവിയും അറസ്റ്റു ചെയ്യപ്പെടുന്നത്.

മുർമു എന്ന പേര് ഒരുപക്ഷേ, പണ്ഡിറ്റ് രഘുനാഥ് മുർമു, സാധു രാംചന്ദ് മുർമു തുടങ്ങി നിരവധി ലിംഗഭേദങ്ങളില്ലാത്ത, പഴയകാലത്തെയും വർത്തമാനകാലത്തെയും നിരവധി സന്താളി എഴുത്തുകാരുടെ പാരമ്പര്യത്തെ ഉണർത്തുന്ന ഒന്നായിരിക്കാം. മുർമുവിന്റെ ലാപ്‌ടോപ്പ് വിശകലനം ചെയ്തപ്പോൾ, കവി മുർമുവിന് നാല് കത്തുകൾ അയച്ചതായി പൊലീസ് കണ്ടെത്തി, തന്റെ പ്രത്യയശാസ്ത്ര വികാസത്തെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്വാധീനിച്ചത് അറസ്റ്റിലായ കവിതന്നെയാണെന്ന് മുർമു തന്റെ കുറ്റസമ്മതമൊഴിയിൽ സമ്മതിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. അറസ്റ്റിനുള്ള പ്രാഥമിക കാരണങ്ങള്‍ ഇവ മാത്രമാണ്.

ദുർബലമായ ഈ ബന്ധം അദ്ദേഹത്തിന്റെ അറസ്റ്റിനു പര്യാപ്തമായ ന്യായീകരണമല്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കിയ നിയമപാലകർ കവിയെ പ്രതിക്കൂട്ടിലാക്കാൻ കൂടുതൽ മാർഗങ്ങൾ തേടുന്നു. ഇതിന് അസംബന്ധവും ക്രൂരവുമായ ഒരു വഴിത്തിരിവുണ്ടാവുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കവിതകളിൽ വിദ്രോഹകരവും ദേശവിരുദ്ധവുമായ ഉള്ളടക്കം അടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്ന് തെളിയിക്കാനായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ സാഹിത്യകൃതികളെ വിശകലനം ചെയ്യാൻ അന്വേഷകർ നിർമിതബുദ്ധിയെ, വിശേഷിച്ച്– ദേശീയ സുരക്ഷാ ആവശ്യങ്ങൾക്കായി തദ്ദേശീയമായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തതായി പറയപ്പെടുന്ന ഒരു എ.ഐ അധിഷ്ഠിത ആപ്ലിക്കേഷനെ, ആശ്രയിക്കുമ്പോഴാണ്.

ഈ ആപ്പ് ആവശ്യപ്പെടുന്നതിനനുസരിച്ച് നിയമ വ്യവസ്ഥകളുടെ ലംഘനങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതിന് വസ്തുനിഷ്ഠവും നിസ്സംഗവുമായ രീതിയിൽ എഴുത്തുകൾ വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിനായി രൂപകൽപന ചെയ്തിരിക്കുന്നതെന്നാണ് പ്രോസിക്യൂഷൻ പറയുന്നത്. ഈ കേസിൽ ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാനിയമത്തിലെ (ഐ.പി.സി) വകുപ്പുകൾ 124 എ (രാജ്യദ്രോഹം), 121 എ (സംസ്ഥാനത്തിനെതിരെ യുദ്ധം ചെയ്യാനുള്ള ഗൂഢാലോചന), 153 എ (വ്യത്യസ്ത ഗ്രൂപ്പുകൾക്കിടയിൽ ശത്രുത വളർത്തൽ), 153 ബി (ദേശീയ സംയോജനത്തിന് മുൻവിധിയോടെയുള്ള ആരോപണങ്ങൾ), 505 (പൊതു കുഴപ്പങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രസ്താവനകൾ) എന്നിവ പ്രകാരമുള്ള ലംഘനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്താവുന്ന ഉള്ളടക്കം തിരിച്ചറിയാനുള്ള പ്രത്യേകം നിർദേശത്തോടെ ഈ സോഫ്റ്റ്‌വെയർ കവിയുടെ കൃതികൾ പരിശോധിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചതായി അധികാരികൾ അവകാശപ്പെടുന്നു.

ഈ വിശകലനത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി, കവിയുടെ പ്രശസ്തമായ കൃതികളുടെ വികലവും തീർത്തും പ്രഹസനപരവുമായ വ്യാഖ്യാനം അവതരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനകൾ ദേശീയ സുരക്ഷക്ക് നേരിട്ടുള്ള ഭീഷണി ഉയർത്തുന്നുവെന്നവർ വാദിക്കുന്നു.

അവരുടെ അവകാശവാദങ്ങളെ കൂടുതൽ ന്യായീകരിക്കുന്നതിനായി, AI സിസ്റ്റം ആഭ്യന്തരമായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തതാണെന്നും അത് വിദേശ സാങ്കേതികവിദ്യയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതല്ലെന്നും അതിനാൽ വളരെ വിശ്വസനീയമാണെന്നും അധികാരികൾ പറയുന്നു. ഈ ആപ്പ്, മൂന്ന് തലത്തിലുള്ള വർഗീകരണത്തിലൂടെയാണ് പ്രവർത്തിച്ചതെന്നാണ് അവരുടെ അവകാശവാദം. ആദ്യ വിഭാഗം –വളരെ സാധ്യതയുള്ളത്– ഉടനടി അപകടത്തെ സൂചിപ്പിക്കുകയും വ്യക്തിയുടെ അടിയന്തര അറസ്റ്റും വിചാരണയും ആവശ്യമാണെന്നു കാണിക്കുന്നത്. രണ്ടാമത്തെ വിഭാഗം –സാധ്യതയുള്ളത്– അറസ്റ്റ് ആവശ്യമായി വരുന്നില്ല, മറിച്ച് തുടർച്ചയായ നിരീക്ഷണത്തെ ന്യായീകരിക്കുന്നത്, ഈ പ്രക്രിയയെ അവർ ‘ഡിജിറ്റൽ പട്രോളിങ്’ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, അതിൽ നിയമപാലകർ ഒരു വ്യക്തിയുടെ ഓൺലൈൻ, ഓഫ്‌ലൈൻ പ്രവർത്തനങ്ങൾ സാധ്യതയുള്ള ഭീഷണികൾക്കായി നിരീക്ഷിക്കും.

മൂന്നാമത്തെ വിഭാഗം –കുറഞ്ഞ അപകടസാധ്യത– ഇപ്പോഴും സൂക്ഷ്മപരിശോധന ആവശ്യമാണ്, പക്ഷേ തീവ്രത കുറഞ്ഞ തലത്തിൽ. കവിയുടെ കൃതികൾ വളരെ സാധ്യതയുള്ള ആദ്യ വിഭാഗത്തിൽ പെടുന്നു, അതായത് മുർമു കേസ് നടന്നിട്ടില്ലെങ്കിൽപോലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അറസ്റ്റ് ന്യായീകരിക്കപ്പെടുക മാത്രമല്ല അനിവാര്യവുമാണെന്ന് അധികാരികൾ വാദിക്കുന്നു. അങ്ങേയറ്റം അസാധാരണവും അപകടകരവുമായ ഈ കീഴ്‌വഴക്കമാണ് ആവര്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്നത് ^സാഹിത്യത്തിന്റെ അൽഗോരിതം വിശകലനത്തിലൂടെ ഒരു നിയമവ്യവഹാരം കെട്ടിപ്പടുക്കുക. ഡിജിറ്റൽ സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ ദുരുപയോഗത്തിലൂടെ വിയോജിപ്പിനെ അടിച്ചമർത്താനും, ബൗദ്ധിക വ്യവഹാരങ്ങളെ ക്രിമിനൽവത്കരിക്കാനും, കൃത്രിമബുദ്ധിയെ ഭരണകൂട നിയന്ത്രണത്തിന്റെ ഉപകരണമാക്കി ആയുധവത്കരിക്കാനും എങ്ങനെ സാധിക്കുമെന്ന് തെളിയിക്കുന്നതിലൂടെ നോവല്‍ ശക്തമായ ഒരു സമകാലിക രാഷ്ട്രീയ സമസ്യയാണ് ഉയര്‍ത്തുന്നത്.

അസംബന്ധ ജടിലമായ ഈ വാദത്തിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ് ഈ നോവൽ രൂപകൽപന ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ഭരണകൂടത്തിന്റെ AI അധിഷ്ഠിത വിശകലനത്തിന്റെ കണ്ടെത്തലുകൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നവയെ സൂക്ഷ്മമായി കീറിമുറിച്ച് വിശദമായി വിശകലനം ചെയ്യുന്നു. നോവലിന്റെ ഈ ഭാഗത്തെ പ്രത്യേകിച്ച് ആകർഷകമാക്കുന്നത് അതിന്റെ സൃഷ്ടിപരമായ ചാതുര്യമാണ് –ഭരണകൂട അധികാരത്തിന്റെ പൊള്ളയായ കെട്ടുകാഴ്ചയെ തുറന്നുകാട്ടുന്നതിനൊപ്പം യാഥാർഥ്യത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന ഒരു സാങ്കൽപികലോകം നിർമിക്കുന്ന സർഗാത്മകതയാണ്.

സർക്കാർ ഏജൻസികളുടെ പ്രവർത്തനത്തെ അതിശയോക്തി കലർന്ന ഗൗരവവും അറിയാതുണ്ടാകുന്ന കോമഡിയും കലർത്തി ചിത്രീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, അടിസ്ഥാനപരമായ യുക്തിയുടെയും നിയമസാധുതയുടെയും അഭാവത്തെ പലപ്പോഴും ദേശീയ സുരക്ഷയുടെ വാചാടോപത്തിലൂടെ മറയ്ക്കുന്ന സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിന്റെ പ്രകടനപരതയെ നോവല്‍ തുറന്നുകാട്ടുന്നു. ഭരണകൂടവും അതിന്റെ സ്ഥാപനങ്ങളും, ശക്തമായ സ്ഥാപനങ്ങളായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതിനുപകരം, അവ ആന്തരികമായി ദുർബലവും സ്വയം-വൈരുധ്യാത്മകവുമായ യുക്തിയെ ആശ്രയിക്കുന്നതുമായി നോവലില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. നോവൽ ഈ പൊള്ളത്തരത്തെ പൂർണമായും അനാവരണംചെയ്യുന്നു.

ആഖ്യാനത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന ഭാഗം കവിയുടെ കൃതികളെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രോസിക്യൂഷന്റെ പരിശോധനക്കായി നീക്കി​െവച്ചിരിക്കുന്നു. അനീതിയെയും അടിച്ചമർത്തലിനെയും ആവേശപൂർവം വിമർശിക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ കവിതകൾ, ഭരണകൂട വിരുദ്ധ ഭീകരതക്കും കലാപത്തിനും പ്രേരണ നൽകുന്നതിന്റെ തെളിവുകളായി അധികൃതര്‍ വളച്ചൊടിക്കുന്നു. വിയോജിപ്പിനെ രാജ്യദ്രോഹമായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന ജുഡീഷ്യൽ, ബ്യൂറോക്രാറ്റിക് സംവിധാനങ്ങളെ നോവൽ ശക്തമായി പരിഹസിക്കുന്നതോടൊപ്പം സ്വതന്ത്ര ചിന്തയെ കുറ്റകൃത്യമാക്കാനുള്ള യഥാർഥ ലോകത്തിലെ ശ്രമങ്ങളെക്കുറിച്ച് മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുകയുംചെയ്യുന്നു.

ജനാധിപത്യത്തിന്റെ മുഖംമൂടിയണിഞ്ഞ ആധുനിക രാഷ്ട്രങ്ങൾ ബൗദ്ധികമായ പ്രതിരോധത്തിനെ സംവാദങ്ങളിലൂടെയല്ലാതെ, നിരീക്ഷണം, അടിച്ചമർത്തൽ, പൂർണമായ സെൻസർഷിപ് എന്നിവയിലൂടെ എങ്ങനെയാണ് നേരിടുന്നത് എന്നതിന്റെ മൂർച്ചയേറിയ ഒരു വിമർശനമാണ് നോവലിന്റെ കാതലായ പ്രമേയം. ഇല്ലിബറൽ ജനാധിപത്യ രാജ്യങ്ങൾ സിവിൽ സമൂഹത്തെ ഇല്ലാതാക്കുകയും, സ്വതന്ത്രമായ സംവാദത്തിനും കലാപരമായ ആവിഷ്കാരത്തിനും രാഷ്ട്രീയ സർഗാത്മകതക്കുമുള്ള ഇടങ്ങൾ പരിമിതപ്പെടുത്തുകയും, ആത്യന്തികമായി പൂർണ സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണകൂടങ്ങളിലേക്ക് നിപതിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു നാശോന്മുഖമായ പാതയെക്കുറിച്ചാണ് നോവൽ ആത്യന്തികമായി മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുന്നത്.

ഉദ്യോഗസ്ഥ മേധാവിത്വം, പീഡനം (അപര സമൂഹങ്ങളെ വേട്ടയാടൽ), അധികാരത്തിന്റെ യുക്തിരാഹിത്യം എന്നിവയെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിൽ, നോവൽ ഫ്രാൻസ് കാഫ്കയുടെ കൃതികളെ ആഴത്തിൽ പ്രതിധ്വനിപ്പിക്കുന്നു. ഇതിലെ നായകന്റെ ദുരവസ്ഥ ‘ദി ട്രയലിനെ’ ഓർമിപ്പിക്കുന്നു, അവിടെ ജോസഫ് കെ –കുറ്റക്കാരനാണെന്ന് മുൻകൂട്ടി വിധിക്കുകയും എന്നാൽ, അതിന്റെ ആരോപണങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്താൻ വിസമ്മതിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പേടിസ്വപ്ന സമാനമായ ഒരു നിയമവ്യവസ്ഥയിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്.

ഫ്രാൻസ് കാഫ്ക,സ്റ്റാൻ സ്വാമി

കാഫ്കയുടെ ലോകം, ന്യായീകരണമില്ലാതെ വിധി പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന, വ്യക്തിത്വമില്ലാത്ത, കുരുക്കഴിക്കാനാവാത്ത ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥവൃന്ദ യുക്തിയാൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നതുപോലെ, ഈ നോവലിലെ കവി അസംബന്ധവും AI സൃഷ്ടിച്ചതുമായ ഒരു കുറ്റാരോപണത്തിനാണ് വിധേയനാകുന്നത്. അവിടെ ഭാഷ തന്നെ അടിച്ചമർത്തലിന്റെ ഒരു ഉപകരണമായി മാറുന്നു. ദി കാസിലിൽ, അധികാരത്തിന്റെ മിഥ്യാധാരണയെ കാഫ്ക സൂക്ഷ്മവിശകലനം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അവിടെ അധികാരം സർവശക്തമായി കാണപ്പെടുന്നു; എന്നാൽ ഒടുവിൽ അത് അവ്യക്തവും ഏകപക്ഷീയവും പലപ്പോഴും അർഥശൂന്യവുമാണ്. കാഫ്കയുടെ കൃതികളെപ്പോലെ, ഈ നോവലും, വ്യക്തികൾ അനന്തമായ ആരോപണങ്ങളുടെയും ന്യായീകരണങ്ങളുടെയും ചക്രങ്ങളിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന, യുക്തി ബൗദ്ധികതക്കെതിരെ ആയുധമാക്കപ്പെടുന്ന, നീതിയിൽ നിന്നല്ലാതെ നിയന്ത്രണ സംവിധാനങ്ങളിൽനിന്നും ഭരണകൂടാധികാരം അതിന്റെ ശക്തിനേടുന്നതുമായ ഒരു ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാട് അവതരിപ്പിക്കുന്നു.

ഡിജിറ്റൽ നിരീക്ഷണത്തിന്റെയും സ്വേച്ഛാധിപത്യ വികാസത്തിന്റെയും കാലഘട്ടത്തിൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ അനിശ്ചിതത്വത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ഇരുണ്ട ആക്ഷേപഹാസ്യമാണ് ഈ നോവലിന്റെ കേന്ദ്രം. ഭരണകൂടം സാങ്കേതിക പുരോഗതിയെ ഉപയോഗിച്ച് വിയോജിപ്പുകളെ പൊലീസിങ് നടത്തുകയും നിശ്ശബ്ദമാക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, ജനാധിപത്യംതന്നെ നിയമസാധുതയുടെ മിഥ്യാധാരണയാൽ മാത്രം നിലനിൽക്കുന്ന കെട്ടുകഥയായി മാറുന്നു. കാഫ്കയുടെ നായകനെപ്പോലെ, തന്റെ കഠിന ശ്രമങ്ങൾക്കിടയിലും കാരണമില്ലാതെ തന്നെ ശിക്ഷിക്കുന്ന നിയമത്തിന്റെ പിടിയിൽനിന്ന് ഒരിക്കലും രക്ഷപ്പെടാനാവാത്ത കുരുക്കിലാണ് നോവലിലെ നായകനും.

ഇവിടെ വിഷയം സാഹിത്യത്തിനുമേലുള്ള സെൻസർഷിപ്പല്ല; ഇന്ത്യയിലുടനീളം എഴുത്തുകാരെ എങ്ങനെയാണ് ദേശ-രാഷ്ട്രത്തിനുള്ള ഒരു ഭീഷണിയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത് എന്നതിനെ പറ്റിയുള്ള ആഴമേറിയ ആശങ്കയെയാണിത് എടുത്തുകാണിക്കുന്നത്. സ്വേച്ഛാധിപത്യ പ്രേരണകൾക്കും ലോക ജനാധിപത്യ രാജ്യങ്ങൾ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നുവെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന സ്വതന്ത്രമായ ആവിഷ്കാരത്തിന്റെയും സാമൂഹികനീതിയുടെയും തത്ത്വങ്ങൾക്കും ഇടയിൽ വളരുന്ന പിരിമുറുക്കം ഈ നോവലില്‍ കാണുവാന്‍ കഴിയും. ദീർഘകാലമായി നിലനിൽക്കുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്ര ആശങ്കകൾക്ക് മുന്നിൽ എൽ.ഡി.എഫിന്റെ ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങളോടുള്ള പ്രതിബദ്ധതക്കുള്ള ഒരു ലിറ്റ്മസ് പരീക്ഷണമായി ഈ വിവാദം മാറുകയായിരുന്നു. അനുമതിയുടെ കാര്യത്തില്‍ ഉറപ്പുപറഞ്ഞതിലൂടെ വലിയൊരു പ്രതീക്ഷയാണ് സര്‍ക്കാര്‍ നല്‍കിയിരിക്കുന്നത്.

കേരളത്തിലെ നിരവധി എഴുത്തുകാരും ആക്ടിവിസ്റ്റുകളും ശക്തമായി ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതുപോലെ, രൂപേഷിന്റെ നോവലിനെ ജയിൽ അധികൃതർ നിശ്ശബ്ദമാക്കുന്നത് വെറും സെൻസർഷിപ്പിന്റെ പ്രശ്നമല്ല. ഇത് അടിസ്ഥാന മനുഷ്യാവകാശങ്ങളുടെ നഗ്നമായ ലംഘനമാണ്. ഇത് വെറുമൊരു നോവലുമല്ല –പ്രതിരോധത്തിന്റെയും അധികാര വിമർശനത്തിന്റെയും നീതി, സ്വാതന്ത്ര്യം, സൃഷ്ടിപരമായ ആവിഷ്കാരം എന്നിവയുടെ വിഭജനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആഴത്തിലുള്ള അന്വേഷണത്തിന്‍റെ സർഗാത്മകമായ ആവിഷ്കാരംകൂടിയാണ്. അതിനു നേരെയുള്ള അടിച്ചമർത്തലാവട്ടെ അതിന്റെ ശബ്ദത്തെ കൂടുതൽ അടിയന്തര സ്വഭാവമുള്ളതാക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.

മൊഴിമാറ്റം: ആമി രൂപേഷ്

------------

കടപ്പാട്:

T.T. Sreekumar: “Language as an algorithmic tool of oppression: Roopesh’s unpublished novel and the implications of his hunger strike” Countercurrents.org 26/05/2025