കാടും വീടും

കാ​ട് തീ​രു​ന്നി​ട​ത്താ​യി​രു​ന്നു

‘വീ​ട്’.

പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ൽ,

അ​ല​ങ്കാ​ര​ച്ചെ​ടി​ക​ളി​ൽ,

ജ​ന​ൽ ക​ർ​ട്ട​നു​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം

പ​ല​ത​രം ന​ഖ​പ്പാ​ടു​ക​ൾ…

ഓ​ർ​മ​ക​ൾ തു​ന്നി​ക്കെ​ട്ടി​യ

മു​റി​ക​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ

പ​ക്ഷി​ക​ൾ

അ​ട​യി​രി​ക്കാ​നെ​ത്തു​ന്നു

അ​വ​യ​ഴി​ച്ചി​ട്ട തൂ​വ​ലു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട്

ഞാ​ൻ കു​പ്പാ​യം തു​ന്നു​ന്നു

ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ൾ

പ​ക്ഷി​ച്ചി​റ​കു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ

സ്വ​പ്നം മു​റി​യാ​തെ

ഉ​റ​ങ്ങു​ന്നു.

വ​ന്യ​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ

മു​ര​ൾ​ച്ച​ക​ൾ അ​വ​ർ​ക്ക്

പാ​ട്ടാ​യ് തി​രി​യു​ന്നു.

മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ

തീ​റ്റ​യി​ൽ​നി​ന്ന്

കു​റേ​ശ്ശ​യാ​യി

വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക്

വി​ള​മ്പു​ന്നു.

പ​രി​ച​യി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ചു​വ തേ​ടി

പ​ല​രും വി​രു​ന്ന് പാ​ർ​ക്കാ​നെ​ത്തു​ന്നു.

ഉ​ച്ച​യു​റ​ക്ക​ത്തി​നു ശേ​ഷം

പ​ല​പ്പോ​ഴും

ഞാ​നെ​ന്റെ കൊ​മ്പു​ക​ൾ മു​റി​ഞ്ഞോ എ​ന്നും

ചി​റ​കു​ക​ൾ അ​ട​ർ​ന്നോ എ​ന്നും

ത​ട​വി നോ​ക്കു​ന്നു.

പ​ച്ചി​ല തി​രു​മ്മി

മു​റി​വി​ലി​റ്റി​ക്കു​ന്നു.

വേ​ദ​ന​യു​ടെ വി​ട​ർ​ന്ന വാ​യ്

കാ​ട്ടു​പൂ​വി​ൻ മ​ണം​കൊ​ണ്ട്

അ​ട​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നു

വീ​ട്ടി​ലെ പ്രേ​മ​ത്തി​ന്റെ

വി​ത്ത് കൊ​ത്തി​പ്പ​റ​ക്കു​ന്ന പ​ക്ഷി​ക​ൾ

അ​വ

വി​ത​ച്ച് കൊ​യ്യു​ന്നു

ഞ​ങ്ങ​ൾ

നി​റം തി​ങ്ങി​യ തൂ​വ​ലു​ക​ള​ണി​ഞ്ഞ്

ദൂ​ര​ദി​ക്കി​ലേ​ക്കു​യ​രാ​റു​ണ്ടി​ട​യ്ക്ക്.

ചി​റ​ക് ത​ള​ർ​ന്ന്

പ​ര​സ്പ​ര​മ​ണ​ച്ച്

മ​ര​ക്കൊ​മ്പു​ക​ളി​ൽ

പ​ക​ല​ന്തി​ക​ൾ ചെ​ല​വി​ടാ​റു​ണ്ട്.

മ​റ്റു ചി​ല​പ്പോ​ൾ

കൊ​മ്പ് മു​ട്ടി​ച്ച്

മി​നു​ത്ത തോ​ലു​രു​മ്മി

ക​ന​ത്ത ഇ​രു​ട്ടു​കൊ​ണ്ട്

ഗു​ഹ​ച്ചു​വ​രി​ൽ

ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തി​ന്റെ ചി​ത്ര​ങ്ങ​ൾ

കോ​റി​യി​ടു​ന്നു.

മൃ​ഗ​ങ്ങ​ൾ

നൃ​ത്തം​ചെ​യ്യു​ന്ന

വീ​ടും മു​റ്റ​വും...

ശ്വാ​സ​വും

കു​തി​പ്പും…

അ​വ ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ചു പ​ഴ​കി​യ

വാ​ക്കു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട്

ഞാ​ൻ ക​വി​ത​ക​ളെ​ഴു​തു​ന്നു.

അ​തേ ഭാ​ഷ​കൊ​ണ്ട് നി​ങ്ങ​ള​വ വി​ട​ർ​ത്തി നോ​ക്കു​ന്നു.