''എന്നിട്ട്'' -ടി.പത്മനാഭൻ എഴുതിയ കഥ

അ​പ്പു​വി​ന്റെ കൂ​ടെ ഇ​റ​ങ്ങാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പാ​യി അ​യാ​ൾ ഏ​ട​ത്തി​യെ വി​ളി​ച്ചു. ഏ​ട​ത്തി​ക്ക് വ​യ​സ്സ് ഏ​റെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ന​ട​ക്കാ​നും ഇ​ത്തി​രി പ്ര​യാ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഏ​ട​ത്തി വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: ''ഏ​ട​ത്തി​ക്ക് ഇ​യാ​ളെ മ​ന​സ്സി​ലാ​യോ?''

ഏ​ട​ത്തി കു​റ​ച്ചു​കൂ​ടി അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്ന് അ​പ്പു​വെ അ​ടി​മു​ടി സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യി​ട്ട് പ​റ​ഞ്ഞു:

''ഇ​ത് ന​മ്മു​ടെ മാ​ളു​വി​ന്റെ മോ​ന​ല്ലേ!''

ഏ​ട​ത്തി​യു​ടെ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ സ​ന്തോ​ഷം തു​ടി​ച്ചു​നി​ന്നി​രു​ന്നു.

അ​പ്പു​വി​ന്റെ കൈ ​പ​തു​ക്കെ ത​ലോ​ടി​ക്കൊ​ണ്ട് ഏ​ട​ത്തി തു​ട​ർ​ന്നു: ''മാ​ളു​വി​ന്റെ മു​റി​ച്ച ക​ഷ​ണം ത​ന്നെ! എ​ത്ര​കാ​ലാ​യെ​ടോ നി​ങ്ങ​ളെ​യൊ​ക്കെ ക​ണ്ടി​ട്ട്...''

അ​പ്പോ​ൾ അ​പ്പു പ​റ​ഞ്ഞു: ''ഒ​രാ​ഴ്ചകൂ​ടി ഞാ​ൻ ഇ​വി​ടു​ണ്ടാ​കും. അ​തി​നു​ശേ​ഷം ജോ​ലി​സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങും. പോ​കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പാ​യി തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും അ​മ്മ​യെ​യും കൂ​ട്ടി​വ​രാം. അ​മ്മ ഇ​നി ഇ​വി​ടെ ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​കും... എ​ന്റെ കൂ​ടെ മ​ട​ങ്ങു​ന്നി​ല്ല. അ​ന്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ താ​മ​സം മ​ടു​ത്തു​വെ​ന്നാ​ണ് പ​റ​യു​ന്ന​ത്.''

ഏ​ട​ത്തി പ​റ​ഞ്ഞു: ''ശ​രി​യാ​ണ്. സ്വ​ന്തം നാ​ടു​പോ​ലെ​യാ​കു​മോ അ​ന്യ​നാ​ടു​ക​ൾ? ഇ​വ​ൻ എ​ത്ര നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട്ടും ഞാ​ൻ ഇ​വ​ന്റെ കൂ​ടെ പോ​യി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ. ഇ​വി​ട​ത്തെ കു​ള​ങ്ങ​ളും അ​മ്പ​ല​വും ഉ​ത്സ​വ​ങ്ങ​ളും... എ​വി​ടെ​യാ കി​ട്ടു​ക...''

അ​യാ​ൾ അ​പ്പു​വെ നോ​ക്കി ചി​രി​ച്ചു.

''ശ​രി​യാ... പി​ന്നെ, ഏ​ട​ത്തി പ്രാ​ത​ലി​ന് എ​ന്നെ കാ​ക്കേ​ണ്ട; ഞാ​ൻ അ​വി​ടെ​നി​ന്ന് ക​ഴി​ച്ചോ​ളും.''

അ​വ​ർ പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി. പ​റ​മ്പി​ന്റെ അ​ങ്ങേ​ത്ത​ല​ക്ക​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ തെ​ല്ലി​ട​നി​ന്ന് അ​പ്പു ആ​ശ്ച​ര്യ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു: ''നി​റ​യെ വ​ലി​യ മ​ര​ങ്ങ​ൾ! എ​നി​ക്ക് ഇ​വ​യു​ടെ പേ​രൊ​ന്നും അ​റി​യി​ല്ല. എ​ങ്കി​ലും... എ​ന്തൊ​രു ഭം​ഗി​യാ! മ​ര​ങ്ങ​ളെ വ​ലി​യ ഇ​ഷ്ട​മാ അ​ല്ലേ?''

''മ​ര​ങ്ങ​ളെ മാ​ത്ര​മ​ല്ല... നാ​യ്ക്ക​ളെ​യും പൂ​ച്ച​ക​ളെ​യും പ​ക്ഷി​ക​ളെ​യു​മൊ​ക്കെ. പി​ന്നെ... മ​നു​ഷ്യ​രെ​യും ഏ​റെ ഇ​ഷ്ട​മാ...''

ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞ​തി​നു​ശേ​ഷം ഒ​രു കു​സൃ​തി​ച്ചി​രി​യോ​ടെ അ​യാ​ൾ തു​ട​ർ​ന്നു: ''ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ലി​സ്റ്റി​ൽ ആ​ദ്യം​ത​ന്നെ അ​പ്പു​വും അ​പ്പു​വി​ന്റെ അ​മ്മ​യും ഉ​ണ്ട്, കേ​ട്ടോ...''

പ​ല​തും സം​സാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ർ ഇ​ട​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു. അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഏ​റെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട ഒ​രു വ​ഴി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​പ്പു ജ​നി​ക്കു​ന്ന​തി​ന് ഏ​റെ മു​മ്പ്, അ​പ്പു​വി​ന്റെ അ​മ്മ​യെ കാ​ണാ​നാ​യി മാ​ത്രം... ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ൽ പൂ​ർ​ണ​മാ​യും മു​ഴു​കി​ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​പ്പു പൊ​ടു​ന്ന​നെ പ​റ​ഞ്ഞു:

''അ​ങ്കി​ൾ, പ​റ​യു​ന്ന​തി​ൽ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും അ​നൗ​ചി​ത്യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ക്ഷ​മി​ക്ക​ണം. പ​റ​യാ​തി​രി​ക്കാ​നും വ​യ്യ. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്... ഇ​ന്ന​ലെ വൈ​കു​ന്നേ​ര​മാ​ണ് ന​മ്മ​ൾ ആ​ദ്യ​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന​തും സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തും. പ​ക്ഷേ, എ​നി​ക്ക് അ​ങ്കി​ളി​നെ ന​ല്ല​തു​പോ​ലെ അ​റി​യാം. അ​ങ്കി​ളി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​മ്മ പ​റ​യാ​ത്ത ദി​വ​​സ​മേ​യി​ല്ല. എ​ന്തു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും അ​ത് ചെ​ന്നെ​ത്തു​ന്ന​ത് അ​ങ്കി​ളി​ലാ​യി​രി​ക്കും... അ​ച്ഛ​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​മ്മ ഒ​രി​ക്ക​ലും ഒ​ന്നും പ​റ​യു​ന്ന​ത് കേ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല. അ​ച്ഛ​ൻ മ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​മ്മ ഏ​ഴു​മാ​സം ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​ച്ഛ​ന്റെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം അ​മ്മ ജീ​വി​ച്ച​ത് മു​ഴു​വ​ൻ എ​നി​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​നി​ക്ക് അ​മ്മ ന​ല്ലൊ​രു വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ന​ൽ​കി. ഞാ​ൻ ന​ല്ല ഒ​രു വി​ദ്യാ​ർ​ഥി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ട് കാ​മ്പ​സ് സെ​ല​ക്ഷ​നി​ൽ എ​നി​ക്ക് ന​ല്ല ഒ​രു ജോ​ലി​യും കി​ട്ടി. ഞാ​ൻ വെ​ളി​യി​ലേ​ക്ക് പോ​യ​പ്പോ​ൾ അ​മ്മ​യും ഒ​പ്പം വ​ന്നു. ന്യൂ​യോ​ർ​ക്ക്, ല​ണ്ട​ൻ... അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​മ്മ​യും ഒ​പ്പം വ​ന്നു. സ​ത്യ​ത്തി​ൽ അ​മ്മ​ക്കും പു​റം​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ ജീ​വി​ത​മൊ​ന്നും ഇ​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എ​ന്നി​ട്ടും എ​നി​ക്കു​വേ​ണ്ടി...'' അ​പ്പു നി​ർ​ത്തി.

അ​ൽ​പ​നേ​രം ഒ​ന്നും പ​റ​യാ​തെ നി​ന്ന​തി​നുശേ​ഷം അ​യാ​ളെ ത​റ​പ്പി​ച്ചു​നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​പ്പു ചോ​ദി​ച്ചു: ''അ​ങ്കി​ൾ, എ​ന്റെ അ​മ്മ​യെ ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ക്കാ​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ലേ? നി​ങ്ങ​ൾ ത​മ്മി​ൽ ഗാ​ഢ​മാ​യ പ്ര​ണ​യ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യാം. അ​മ്മ​യു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് എ​നി​ക്ക​ത് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ട്. എ​ന്റെ പാ​വം അ​മ്മ! അ​മ്മ​ക്ക് എ​ല്ലാ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം, സ്വ​ഭാ​വ​ശു​ദ്ധി, സൗ​ന്ദ​ര്യം, കു​ടും​ബ​മ​ഹി​മ... എ​ന്നി​ട്ടും...''

പി​ന്നീ​ട് അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​ക​ൾ ബ​ല​മാ​യി പി​ടി​ച്ച്, യാ​ചി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അ​പ്പു ചോ​ദി​ച്ചു: ''നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് എ​ന്റെ അ​മ്മ​യെ ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ച്ചു​കൂ​ടേ? ഇ​നി​യെ​ങ്കി​ലും...''

ഓ​ർ​ക്കാ​പ്പു​റ​ത്തു​ള്ള ചോ​ദ്യ​ത്തി​ൽ അ​യാ​ൾ ഞെ​ട്ടി.

അ​യാ​ൾ​ക്ക് തെ​ല്ലു​നേ​ര​ത്തേ​ക്ക് സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. വീ​ടെ​ത്തി​യി​രു​ന്നു.

അ​വ​രെ​യും കാ​ത്ത് മാ​ളു വ​രാ​ന്ത​യി​ൽ അ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പു പ​റ​ഞ്ഞു: ''നി​ങ്ങ​ൾ സം​സാ​രി​ച്ചി​രി​ക്ക്... ഞാ​ൻ അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ പോ​യി അ​വി​ട​ത്തെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ എ​ത്ര​ത്തോ​ള​മാ​യി എ​ന്ന് നോ​ക്ക​ട്ടെ.''

അ​പ്പു പോ​യ​പ്പോ​ൾ മാ​ളു പ​റ​ഞ്ഞു: ''ന​മു​ക്ക് അ​ക​ത്ത് ചെ​ന്നി​രി​ക്കാം...''

ആ​ദ്യം അ​വ​രി​രു​വ​രും ഒ​ന്നും സം​സാ​രി​ക്കാ​തെ പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ക മാ​ത്രം ചെ​യ്തു. പി​ന്നീ​ട് മാ​ളു പ​റ​ഞ്ഞു: ''ഇ​ന്ന​ലെ ക​ല്യാ​ണ റി​സ​പ്ഷ​ന് വ​ന്ന​ത് സ​ത്യ​ത്തി​ൽ ഇ​യാ​ളെ കാ​ണാ​ൻ​വേ​ണ്ടി മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ക​ണ്ടു, പ​ക്ഷേ വേ​ണ്ടു​വോ​ളം കാ​ണാ​നോ സം​സാ​രി​ക്കാ​നോ ഒ​ന്നും ക​ഴി​ഞ്ഞ​തു​മി​ല്ല. എ​ന്നാ​ലും സ​മാ​ധാ​ന​മു​ണ്ട്... ഏ​റെ​ക്കാ​ല​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ഒ​ന്ന് കാ​ണാ​നും ഏതാനും മി​നി​റ്റു​ക​ൾ അ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന് സം​സാ​രി​ക്കാ​നും ക​ഴി​ഞ്ഞ​ല്ലോ. പി​ന്നെ, മോ​നെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും ക​ഴി​ഞ്ഞു...''

അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: ''അ​പ്പു ഒ​രാ​ഴ്ച ക​ഴി​ഞ്ഞ് പോ​കു​മ്പോ​ൾ ഒ​ന്നി​ച്ച് പോ​കു​ന്നി​ല്ല എ​ന്ന് കേ​ട്ട​ല്ലോ. ശ​രി​യാ​ണോ?''

മാ​ളു ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ചോ​ദി​ച്ചു: ''ഞാ​ൻ പോ​ക​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടോ?''

അ​യാ​ൾ ധൃ​തി​യി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു: ''അ​യ്യോ! അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ഞാ​ൻ വെ​റു​തെ അ​റി​യാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു​വെ​ന്ന് മാ​ത്രം... മാ​ളു ഇ​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​ത് ഏ​റെ സ​ന്തോ​ഷ​മു​ള്ള കാ​ര്യ​മ​ല്ലേ...''

മാ​ളു പ​റ​ഞ്ഞു: ''സ​ത്യം പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ അ​ന്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ ഈ ​വാ​സ​വും യാ​ത്ര​ക​ളു​മൊ​ക്കെ... മ​ടു​ത്തു. ഇ​നി വ​യ്യ... പി​ന്നെ... ഇ​നി അ​വ​ന് അ​വ​ന്റേ​താ​യ ഒ​രു ജീ​വി​തം കെ​ട്ടി​പ്പ​ടു​ക്ക​ണ​മ​ല്ലോ! അ​വ​ന് അ​ത് തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും ക​ഴി​യും. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​കൂ​ടി​യാ​ണ്...''

അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളും പ​റ​ഞ്ഞു: ''ശ​രി​യാ​ണെ​ടോ... എ​നി​ക്കും മ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ​യാ​ണ് അ​ഞ്ചു​കൊ​ല്ല​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മു​മ്പ് എ​ല്ലാം മ​തി​യാ​ക്കി ഞാ​ൻ ഇ​വി​ട​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്ന​ത്. വീ​ട്, ഏ​ട​ത്തി, ഏ​താ​നും പ​ണി​ക്കാ​ർ, പ​റ​മ്പി​ലെ മ​ര​ങ്ങ​ൾ, പി​ന്നെ അ​ത്യാ​വ​ശ്യം വാ​യ​ന​യും എ​ഴു​ത്തും യാ​ത്ര​ക​ളും. ച​ങ്ങാ​തി​ക​ളെ​ന്നു പ​റ​യാ​ൻ ഇ​വി​ടെ ഇ​പ്പോ​ൾ അ​ധി​കം പേ​രൊ​ന്നു​മി​ല്ല. പി​ന്നെ, ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ തോ​ന്നാ​റു​ണ്ട്, ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ എ​ന്റെ ജീ​വി​തം യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നൊ​ക്കെ​യു​ള്ള ഒ​രു ഭീ​രു​വി​ന്റെ ഒ​ളി​ച്ചോ​ട്ട​മ​ല്ലേ​യെ​ന്ന്...''

മാ​ളു അ​പ്പോ​ൾ ചോ​ദി​ച്ചു: ''ഒ​രു ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ച്ചു​കൂ​ടേ?''

അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: ''ഈ ​നാ​ൽ​പ​ത്ത​ഞ്ചു​കാ​ര​നോ?''

പി​ന്നീ​ട്, ഒ​രു ര​ണ്ടാം വി​ചാ​ര​ത്തി​ലെ​ന്നോ​ണം അ​യാ​ൾ ഇ​ത്ര​യും​കൂ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു: ''എ​ന്റെ വ​യ​സ്സൊ​ക്കെ ഒ​രാ​ൾ എ​ത്ര കൃ​ത്യ​മാ​യി ഓ​ർ​ക്കു​ന്നു!''

മാ​ളു അ​പ്പോ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: ''വ​യ​സ്സ് മാ​ത്ര​മ​ല്ല... മ​ല​യാ​ള​മാ​സ​വും നാ​ളു​മൊ​ക്കെ... പി​റ​ന്നാ​ളും ക​ഴി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. ആ​യു​സ്സും ആ​രോ​ഗ്യ​വു​മൊ​ക്കെ കൊ​ടു​ക്കേ​ണ​മേ എ​ന്ന് പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട്...''

അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഒ​ന്നും പ​റ​യാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

മാ​ളു അ​യാ​ളെ തെ​ല്ലു​നേ​രം നോ​ക്കി​നി​ന്ന ശേ​ഷം പ​റ​ഞ്ഞു: ''ഞാ​നൊ​രു കാ​ര്യം ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ എ​ന്നോ​ട്, സ​ത്യം പ​റ​യ​ണം. ക​ള​വ് പ​റ​യി​ല്ല എ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യാം... എ​ന്നാ​ലും. എ​ന്താ​ണ് ഇ​ത്ര​യും കാ​ലം ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ക്കാ​തെ നി​ന്ന​ത്?''

ആ​ദ്യം അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഒ​ന്നും പ​റ​യാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. ക​ര​ച്ചി​ൽ വ​രു​ന്ന​തു​​പോ​ലെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നീ​ട് പ​തു​ക്കെ ത​ന്നോ​ടെ​ന്ന​പോ​ലെ പ​റ​ഞ്ഞു: ''മ​ന​സ്സി​ൽ എ​ന്നും നീ​യാ​യി​രു​ന്നു.''

അ​പ്പോ​ൾ മാ​ളു പ​റ​ഞ്ഞു: ''എ​ന്നി​ട്ട്..?''

അ​യാ​ൾ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​റ​യു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പാ​യി അ​പ്പു അ​വി​ടെ​യെ​ത്തി.

''നി​ങ്ങ​ൾ ഇ​ങ്ങ​നെ സം​സാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നാ​ൽ... ബ്രേ​ക്ക്ഫാ​സ്റ്റൊ​ക്കെ എ​ടു​ത്തു​വെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്...''

അ​പ്പു​വി​​ന്റെ കൂ​ടെ അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ർ ന​ട​ന്നു. ഒ​രു ഘ​ട്ട​ത്തി​ൽ അ​യാ​ൾ ക​ണ്ടു:

പ​ഴ​യ കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യു​ടെ അ​ത്യ​ന്തം മൃ​ദു​ല​മാ​യ കൈ ​അ​യാ​ളു​ടെ വ​ല​തു​കൈ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു -ദൃ​ഢ​മാ​യി.